Steven tekent vanuit een verlangen. Het verlangen om iets nabij te hebben dat afwezig zal worden.
Waar is het allemaal begonnen?
Van kleins af aan tekende ik de tekeningen van mijn kleurboek na. Vooral heel lineaire tekeningen trokken mijn aandacht. Eigenlijk is er niet veel veranderd, behalve dan dat ik nu de me omringende realiteit nateken.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
Om de afwas te laten staan. Alle etensrestjes blijven er dan aanplakken, heel lastig!
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Wanneer ik in een staat van totale wanhoop een werk toch nog goed krijg. Misschien wel de voorwaarde om tot een goed werk te komen?
Wat inspireert je niet?
De tv-reeks ‘Thuis’. Alles ligt er vingerdik op!
Waar ben je trots op?
Ik ben best trots op het parcours, zowel persoonlijk als artistiek, dat ik reeds heb afgelegd.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Guido Belcanto. Voor hem wil ik wel graag eens een platenhoes ontwerpen.
Lievelingsmateriaal?
Olieverf. Hoewel ik een tekenaar ben, vind ik schilderen nog steeds de meest sensuele bezigheid.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Dan was ik waarschijnlijk boekhouder geworden. Wiskunde en economie lagen me wel in de middelbare school. Helaas, de middelbare school op zich lag me minder.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Op dit moment denk ik. Ik ben een angstig persoon, ik heb altijd schrik voor de toekomst.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Mijn vrouw, zoontje, vrienden en mijn ouders.
Lievelingsbeeld?
Duikboot die New York verlaat.
Wat is je mooiste zin?
“I know now why you cry. But it’s something I can never do.”
Tot dit inzicht kwam de T800 op het eind van ‘Terminator 2’, prachtig!
Wat wil je nog graag doen?
Op hetzelfde elan verder breien aan mijn leven. Hoewel, enkele maanden in New York wonen en werken zou ik ook absoluut eens willen doen.
makers over hun passie. 