Sarah doet aan satire, columns, proza en volkse kortverhalen met een kwinkslag.

geboortejaar: 1987

geboorteplaats: Gent

woonplaats: Gent

sinds vier jaar intensief bezig, maar schrijft al sinds ze een pen kon vasthouden. verkocht zelfgemaakt boekjes ‘deur aan deur’ toen ze acht was

Waar is het allemaal begonnen?

Met het lezen van de satiren van Juvenalis en de rondelen van Anna Bijns: dit wilde ik ook maken. Maar dan anders…

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

“Lees eens…”

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

’s Nachts opstaan om een ingeving neer te pennen, voelt steeds opnieuw als het vinden van de heilige graal. “I saw an angel in the marble and carved to set it free”, zei Michelangelo. Wel, zo is het vaak ook met schrijven. Je hebt een idee over personages en waar die elkaar zullen ontmoeten, en je schrijft en schrijft en schrijft, tot die wereld van perfecte zinnen en minutieus uitgekozen woorden bestaat op papier.

Wat inspireert je niet?

Overal is inspiratie te vinden. Werkelijk overal en altijd.

Waar ben je trots op?

Op mijn blog De Grauwe Gekheid, nog meer dan op mijn debuutroman ‘Verhalen uit het Crayenest’. Al drie jaar post ik elke week een cursiefje. Het is mijn dagboek, een samenvatting van al het mooie, al het lelijke en al het wonderlijke dat ik al op mijn pad ben tegengekomen.

Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?

Iedereen die ik graag ontmoeten wil of waar ik mee zou willen samenwerken is dood. Maar hypothetisch gezien had ik graag eens thee gedronken met Virginia Woolf, om daarna samen met haar een verhaal te verzinnen in de tuin van Monk’s House. (lacht)

Lievelingsmateriaal?

De roze pen die een trouwe fan van De Grauwe Gekheid mij ooit eens toestuurde.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Ik doe nog steeds alsof ik ‘dit’ niet heb gedaan… ik werk nog steeds in een winkeltje en haal me niks in het hoofd. Schrijven doe ik na de dagelijkse verplichtingen. Het moet leuk en ongedwongen blijven. Het is voor mij prima zo.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Vorig jaar, na een flinke burnout. Toen zijn er meer tranen gevloeid dan inkt… Op zo’n momenten denk je dat je nooit meer zal schrijven. Tot de muzen de woorden zachtjes in je rechteroor fluisteren.

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Mijn vriend, Peter, waar ik al bijna 8 jaar elke dag op kan rekenen.

Lievelingsbeeld?

Diabolo in een boom. Deze foto heb ik zelf gemaakt bij mij in de buurt. Pure poëzie. Jij, Ruth, kan daar vast wel wat beters bij verzinnen dan ik. (lacht)

Wat is je mooiste zin?

“Be the flame, not the moth”

– Giacomo Casanova

Wat wil je nog graag doen?

Een kleinkunst album maken met een muzikant.

Waar werk je?

Overal, als m’n hoofd maar mee is!

Meer zien van Sarah?

Blog