Sara studeerde Grafisch ontwerp aan Sint-Lucas in Gent om daarna absoluut niets op computers te doen, maar wel haar liefde voor papier, stiften en verf nieuw leven in te blazen. Ze voelt, ze kijkt en ze maakt.
geboortejaar: 1986
geboorteplaats: Roeselare
woonplaats: Londen
reeds zeven jaar bezig
Waar is het allemaal begonnen?
Als vijfjarige aan mijn houten plooitafel in de tuin, op blote voeten, met gras tussen de tenen, zittend op mijn roze springbal. Tekenen, plakken, schilderen… Gaf me wat stiftjes en een blad papier en ik was vertrokken voor een paar uur.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen/gehoord?
“Zolang je de dingen met passie doet, is er geen reden om ongelukkig te zijn.”
Dit is zowat dé zin die in ons hoofd resoneerde toen we Sint-Lucas Gent (nu LUCA) verlieten. Maar met passioneel uw ding doen alleen verdien je nog geen centen.
Het is een lastig proces om “commerce” te koppelen aan “creatief” zijn. We werden geleerd dat die twee gewoon niet samengaan. Maar wat geeft meer voldoening dan te kunnen leven van wat je graag doet?
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Ik vind moeilijk de woorden om dit moment te omschrijven omdat het zo een allesomvattend gevoel is. Ik denk dat dit dan het dichtst in de buurt komt, al is het niet volledig: “Het moment waarop tijd vervaagt en het bestaan van de creatie de enige realiteit lijkt te zijn.”
Wat inspireert je niet?
Zowat alles dat fake of onecht is. Van de plastieken palmbomen in tropische zwembaden tot de façades die mensen rond zich kunnen bouwen. Alhoewel dat laatste misschien nog leuke beelden kan opleveren… Moeilijke vraag!
Waar ben je trots op?
Ik ben trots op mijn doorzettingsvermogen. Het is niet altijd simpel om het allemaal zelf te doen. Om al je rechten als illustrator zelf uit te pluizen. Ook creatief is er geen feedback. Jij zoekt je klanten, jij leest de briefings, jij schetst en zoekt en schildert, jij bepaalt of het werk goed is om door te gaan of niet. Het is een constante communicatie met mezelf en mijn hoofd is niet altijd even mild.
Ik ben andere terreinen gaan opzoeken toen ik twee jaar geleden naar Londen verhuisde. Het constant blijven gaan en letterlijk mijn werk in beweging houden zorgt er volgens mij voor dat ik nog steeds een gelukkige illustrator ben.
Wat wil je nog graag doen?
Vooral blijven verder doen zoals ik bezig ben en genieten van elke opdracht of creatie die op mijn pad komt. Ik wil vooral de flow blijven volgen en zien waar dit me brengt.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Ik ben grote fan van Oliver Jeffers. Zijn werk is ook niet in één woord te vatten. Hij schildert, schrijft en illustreert kinderboeken, maakt installaties… Zijn verhalen vind ik bijzonder mooi. Eenvoudig en met diepgang.
Hij doet ook maar gewoon zijn ding en heeft humor. Jeffers woont trouwens in New York en daar ben ik nog niet geweest (lacht).
Lievelingsmateriaal?
Alles waarmee ik kan kliederen. Verf, stiften, waterclour, ecoline… Het tactiele is heel belangrijk voor mij. Ik hou niet van illustreren op computer. Die gebruik ik enkel om te scannen en kleine aanpassingen te doen.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Hele moeilijke vraag. Ik heb altijd al gevoeld dat dit was wat ik moest doen. Als kind al. Er is nooit een andere passie in me opgekomen. Ik combineer mijn illustratiewerk wel met kinderateliers. Ik vind kinderen super en ik leer er enorm veel van. Ik vermoed dus dat ik in die branche iets zou doen?
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Mijn vriend, Frederic. We kunnen heel goed praten over creatief je weg vinden. Hoewel zijn weg helemaal anders is dan de mijne (design, branding en strategie) zitten we volledig in hetzelfde schuitje als het gaat over risico’s nemen, durven springen, constant vernieuwen, jezelf omringen met inspiratie, durven loslaten, groeien… Heerlijk om ook op dit vlak zo goed samen te passen.
Lievelingsbeeld?
Toen we in Cornwall een wandeling maakten stonden we ineens middenin een kudde wilde paarden. Dat moment vergeet ik nooit. Het was zo puur en zo intens en alles werd ineens zo simpel.
Wat is je mooiste zin?
Als je daarmee bedoelt een quote van iemand is het deze van Charlie Chaplin:
“We zijn allemaal amateurs, we leven niet lang genoeg om iets anders te zijn”
Ik hou van die zin. Iedereen laat zich van zijn beste kant zien, toont enkel zijn grootste projecten of verwezenlijkingen, de foto’s waar het licht goed zit en de make-up vers. Als het ineens lijkt alsof iedereen rond me zo ontzettend veel beter is en zo hard weet waar ze mee bezig zijn, dan is alles bij het lezen van deze zin plots weer ontzettend relatief en pruts ik vrolijk verder.
Als je hiermee bedoelt een willekeurige zin, dan is het toen de juf of meester zei:
“En nu mogen jullie allemaal een vrije tekening maken.”
Heerlijk! Laat dat papier maar komen!
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Ik denk toen ik 29 werd. Mijn hoofd had ineens beslist dat het nu toch wel tijd was voor “een echte job”. Ik kon toch moeilijk dertig worden en nog steeds van opdracht naar opdracht springen? Ik moest ook dringend een huis en vier kinderen kopen…
Dit blokkeerde me volledig en maakte me zo ongelukkig dat ik dan toch besliste om maar gewoon rustig verder te doen en geen drama’s meer te maken.
Waarom ben je naar Londen verhuisd?
Zoals een kamerplant die een grotere pot nodig heeft om te groeien had ik een grotere stad nodig. Nieuwe indrukken, nieuwe mogelijkheden, nieuwe fouten maken, nieuwe dingen leren, nieuwe mensen… Ik kan het niet anders uitleggen dan dit. Mijn takken zijn ondertussen al behoorlijk gegroeid.
Ik hou van mijn leven hier. Het is alsof ik de chaos, de concurrentie en de drukte nodig heb om bewuster met mijn eigen proces bezig te zijn. Het is ook niet moeilijk om in deze stad inspiratie te vinden en je ei kwijt te kunnen.
makers over hun passie. 