De tekeningen van Cornelia ontstaan in een zoektocht naar de perfecte woorden. Totdat tientallen dromen over haar arm stromen en zich een weg banen op papier, een inktvlek.
geboortejaar: 1992
geboorteplaats: Brugge
woonplaats: Gent
zo’n zes jaar bezig
Waar is het allemaal begonnen?
Toen ik voor het eerst in aanraking kwam met de fragiele lijntekeningen van Sabien Clement. De vlotheid waarmee ze een hele wereld laat ontstaan door middel van een lijn. Haar speelsheid. Haar naïviteit.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
Enkele jaren geleden toen mijn docent me vertelde dat de kunstschool misschien niets voor mij was en dat het niet erg was hiervoor uit te komen.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Het moment waarop woord en beeld samensmelten en voor elkaar gemaakt lijken. Hoe het schrift fungeert als een verschijningsvorm van de tekening, als zuiver visueel-plastische vormen. Het tekenen van woorden, het maken van woorden tot lijnen.
Waar ben je trots op?
Op mijn masterproject ‘Zwellend Fruit’, een reeks die ik maakte naar aanleiding van het gelijknamige boek van Peter Verhelst. Een roman geschreven als een sprookje. Ik heb tekstfragmenten uit hun oorspronkelijke context gehaald en elke vorm van verhaal verworpen, ontkend en uitgewist door de tekst niet chronologisch te gebruiken.
Deze tekeningen moesten gezien worden als een boek. Een boek waarbij evenzoveel variaties een antwoord proberen te bieden op een zoektocht, mijn zoektocht. Het is mijn eigen rijk van gedachten en herinneringen, het is een deel van wie ik ben. Gedachtenflarden die het onvoorstelbare proberen te vatten.
Lievelingsmateriaal?
Zwarte Parker inkt die zo heerlijk verkleurt, blauwe bister en gesso.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Toen diezelfde docent me een buis gaf en ik mijn jaar moest overdoen. Desondanks was dit een kantelmoment voor mij. Een moment dat me liet inzien dat ik weg wou uit de vastgeroeste illustratiewereld die voor mij heel benauwend aanvoelde. Weg van het klassieke idee van het boek, weg van mijn normale manier van tekenen.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Mijn lief, mijn steun, mijn toeverlaat, mijn alles.
Lievelingsbeeld?
‘The Ear’ (2011) van Borremans. Omwille van het intieme karakter van het meisje. Een zekere introvertheid waarin ik mijzelf herken.
Wat is je mooiste zin?
Deze uit Zwellend Fruit van Peter Verhelst:
“In die tijd leefde er een meisje dat haar sprookjes meedroeg als een duister familiegeheim, zorgvuldig verborgen in een kamer van haar hart.”
Ik ben opgegroeid in een wereld van letters, een wereld vol dromen. Literatuur en mooie woorden zijn wellicht hierdoor niet enkel een rode draad in mijn leven maar ook in mijn illustraties. Poëtische teksten – die ik doorheen de jaren verzameld heb – zorgen voor een verduidelijking van mijn gevoel. In een zoektocht naar de perfecte woorden ontstaan mijn tekeningen.
Wat wil je nog graag doen?
Een boek maken en hiervoor samenwerken met een schrijver.
makers over hun passie. 