Kortaf – schrijfsels – makers over hun passie.

Joke Van Caesbroeck werkt in het dagelijkse leven als freelancejournalist en schrijft ook korte verhalen. Ze is de pen achter Kortaf, korte schrijfsels in een wit vierkant op internet of op een witte rechthoek die iets weg heeft van een kaartje.

geboortejaar: 1987, naar het schijnt

geboorteplaats: Gent

woonplaats: ook Gent

bezig sinds vijf januari 2016

Waar is het allemaal begonnen?

In mijn huis. Aan tafel. Ik bedacht een zin, typte het in een wit vierkant en postte het witte vierkant met de zin erin op Instagram.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen/gehoord?

“Doe zo voort.”

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Ik ben al een uur aan het nadenken over deze vraag. Ik kan maar geen antwoord bedenken. Misschien komt het omdat er niet echt een creatieproces is bij Kortaf. Er komt iets stoms in me op, ik typ het stomme dat in me opkomt in het witte vierkant en deel dat witte vierkant vervolgens op internet. Een paar dagen later komt er weer iets stoms in me op.

Wat inspireert je niet?

Non-alcoholische dranken. Zeker die zonder prik. Van een goeie Coca-Cola Vanille met prik durft het wel soms lukken.

Waar ben je trots op?

Op mijn lasagne. Ik kan niet koken, ik haat koken, en toch maak ik heerlijke lasagne.

Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?

Niemand, ik werk graag alleen en ontmoet al meer dan genoeg mensen. Maar als ik toch iemand zou moeten kiezen omdat anders bijvoorbeeld kroketten verboden zouden worden, dan wil ik eens op café met Luc De Vos. Omdat hij dood is en leeft tegelijkertijd.

Lievelingsmateriaal?

Mijn laptop en muntsigaretten.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Ik zou hetzelfde leven leiden dat ik nu leid, maar dan minder kortaf.

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Mijn konijn. Haar naam is Martha. Bij haar toets ik al mijn Kortafs af. Ze vindt alles geniaal en daarna eet ze hooi.

Lievelingsbeeld?

Deze schipperswijsheid hing in de gang van de coworkplaats waar ik eens een paar keer ging coworken. Het plafond hing daar laag. Het bleek uiteindelijk niets voor mij, al dat gecowork, maar ik kon er toch deze foto maken. Bukken of vloeken. Het vat godverdomme alles samen.

Wat is je mooiste zin?

Ik heb er twee, een erg beroemde en een niet erg beroemde. De erg beroemde zin is van Franz Kafka en klinkt als volgt:

“De zin van het leven is dat het eindigt.”

Er zijn er die dat nogal negatief vinden, maar ik vind het troostend en vooral zeer waar. De niet erg beroemde zin is van mijn meme. Zij zei eens:

“Mij mogen ze van mijn leven nooit in een appartement steken, ge kunt daar geen onkruid wieden.”

Ze bedoelde dat letterlijk, ze wiedt graag onkruid en wil niet in een appartement gestoken worden, maar ik vond het poëtischer dan wat de meeste poëten al bij elkaar hebben gepoëet.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Deze ochtend. Zou ik een kan koffie zetten of gewoon een kop Nespresso nemen? Ik twijfel altijd en over alles, maar vooral over de hoeveelheid koffie die ik moet zetten.

Wat wil je nog graag doen?

Postbode worden of eens een spaaractie van de supermarkt kunnen voltooien.