Matthias Hemelsoet vormt samen met Renée Steyaert ‘Bakermat’, een atelier voor architectuur dat supercontextuele architectuur maakt. Hun ontwerpen krijgen vorm afhankelijk van de gebruiker, de omgeving, het doel… Ze hebben geen vaste stijl, geen stempel. “Wij doen alle soorten opdrachten, van particulieren tot professionelen en overheden. Zo blijft het ook voor ons interessant”, aldus Matthias.
geboortejaar: 1987
geboorteplaats: Gent
woonplaats: Gent
bezig sinds 2010
Waar is het allemaal begonnen?
Ik heb in het middelbaar technische school gedaan maar was toen totaal niet bezig met kunst of architectuur. Ik was eigenlijk van plan om ingenieur te worden: machines en mechaniekjes uittekenen… Maar dan, rond mijn achttiende, begon ik meer bezig te zijn met muziek en creatieve dingen. Ik ben in het zesde middelbaar naar de opendeurdag van Sint-Lucas gegaan en heb me daar redelijk impulsief onmiddellijk ingeschreven. Achteraf gezien ben ik blij dat ik het ingenieur-plan heb laten varen. Ik geniet nog iedere dag van mijn jobkeuze.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
“Specialiseer je.” Dat is iets dat ons heel erg zou beknotten. Algemener is commercieel advies vaak niet toepasbaar op onze manier van werken.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
De uitvoering. De overgang van papier naar realiteit.
Wat inspireert je niet?
Reality-series zoals Astrid (programma op VIJF, n.v.d.r.). Daar erger ik me mateloos aan, zoveel leegte en non-informatie kan ik echt niet aan.
Waar ben je trots op?
Zonder twijfel onze boerderij (boerderij van zijn overgrootouders, n.v.d.r.). Ik heb ze na 28 jaar erfenis-gekibbel samen met mijn broer en zus gekocht. Het is een prachtig woonerf waar ze elk een woonhuis hebben. Op termijn zal het kantoor van Bakermat er ook gehuisvest worden. Het leek zo lang een onmogelijk project. Sindsdien geloof ik dat als je samenwerkt, alles mogelijk is.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Er zijn zeker mensen die ik niet persoonlijk ken en naar wie ik opkijk, maar ik wil ze daarom niet per se ontmoeten (lacht). Ik geef liever zelf een invulling aan wat ze doen en hoe. Dat maakt het interessant en zo behoud je een bepaalde magie. Een beetje zoals we vaak zagen tijdens mijn opleiding: de docent die een maquette uit de doos haalt, deze omgekeerd op tafel zet, en dat dan fantastisch vindt. Zo geef ik ook graag mijn eigen invulling aan voorwerpen en personen.
Lievelingsmateriaal?
Heb ik niet. Ik ben wel geïntrigeerd door nieuwe materialen. Ik wil materies ook altijd voelen. De voorkeur voor een bepaald materiaal hangt af van de context waarin het gebruikt wordt en dan zijn er voor mij geen beperkingen op vlak van materiaal.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Dan was ik landbouwer geworden. Ik heb een boerenhart. Ook een rijbewijs G trouwens (rijbewijs om met een tractor te rijden, n.v.d.r.). Ik hou enorm van de vrijheid van de landbouwstiel. Het zelfvoorzienend zijn, het zien groeien van gewassen en dieren, het kunnen oogsten. Leven op het ritme van de seizoenen. Ook je goesting doen en niemand ermee lastigvallen. Het buitenleven spreekt me nog steeds een stuk meer aan dan de bureaujob die architect zijn soms is. Ik heb geen probleem met zitten, maar dan wel liefst in een tractor. (lacht)
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
(denkt na) Ik heb nog niet zoveel getwijfeld. Ook bij grote beslissingen kan ik na afwegen vaak vrij snel de knoop doorhakken. Daarna vind ik het nutteloos om nog aan mijn keuzes te twijfelen.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Mijn broer en bij uitbreiding mijn gezin: mijn ouders en zussen. En Eva, mijn vriendin.
Lievelingsbeeld?
Dit beeld van Jeff Wall uit een tentoonstelling in BOZAR die ik bezocht heb. Het is trouwens het enige dat ik onthouden heb van deze tentoonstelling. (lacht)
De titel van het werk is ‘The Crooked Path’. Het uitgestippelde pad is niet altijd het beste. Je eigen pad creëren, en misschien zelfs navolging krijgen, dat vind ik de max.
Wat is je mooiste zin?
Ik ben zeer slecht met taal en woorden, maar als ik dan toch iets moet kiezen, dan kies ik de zin
“All That Matters”
Het is de titel van een nummer van Kölsch, dat volgens mij gaat over absolute liefde. Dat alles wat je doet maar één reden heeft: de liefde voor iemand. Ik denk dan direct aan de liefde van ouders voor hun kind. Ik vind dat idee wondermooi.
Wat wil je nog graag doen?
1.001 dingen! Van een café starten tot landbouwer spelen met een eigen wijngaard tot mijn versie van de Verbeke Foundation opzetten. Iedere week zit ik wel met een ander project in mijn hoofd. Gelukkig voel ik niet de nood om ze allemaal te realiseren, daarvoor zou ik een paar levens nodig hebben. Ik hoop er wel nog enkele te realiseren.
makers over hun passie. 