Martha tekent en maakt verhalen, waarbij de beelden het verhaal eerder suggereren dan verduidelijken.
geboortejaar: 1987
geboorteplaats: Gent
woonplaats: Gent
al zo lang bezig als ze zich kan herinneren met verhalen. Tien jaar geleden afgestudeerd aan Sint-Lucas Gent, sindsdien veel korte beeldverhalen en zines gemaakt, en momenteel bezig aan een tweede boek.
Waar is het allemaal begonnen?
Als kind groeide ik op in een huis met een reusachtige tuin. Toch kwam ik daar eigenlijk vooral om onder een boom stapels boeken te lezen. Ik hield er als kind al van om te lezen, zelf verhalen te verzinnen en te tekenen.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
Om wat meer rekening te houden met “een publiek”. Ik wil mijn werk vooral voor mezelf blijven maken, en wil eigenlijk geen beslissingen nemen om zo een groter publiek aan te spreken. Hoe meer reacties je krijgt op wat je doet, hoe moeilijker het wordt om -al dan niet goedbedoeld- advies te kunnen onderscheiden van wat je eigenlijk zelf wilt.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Als je na een periode van twijfelen plots een nieuw inzicht krijgt, het geheel weer kan overzien, en je het gevoel hebt dat alles weer klopt. Dat kan tijdens het tekenen gebeuren, maar evengoed midden in de nacht half slapend, tijdens het lopen of halverwege een film.
Wat inspireert je niet?
Hoeveel ik ook kan genieten van sommige beeldverhalen of strips, er zijn er maar weinig die me echt inspireren. Het gebeurt veel vaker dat ik door een film, muziek of literatuur inspiratie krijg voor mijn eigen werk.
Waar ben je trots op?
Op mijn dromen, die me zoveel inspireren, zoveel laten bedenken waar ik nooit op zou komen als ik wakker ben. Ik hou ze nu al bijna vijftien jaar lang bij. En ik ben op weinig meer trots dan op die collectie neergeschreven dromen.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Een echte ontmoeting is misschien niet nodig, maar mocht ik weten dat David Lynch mijn boek in zijn kast heeft staan, dan zou dat me best gelukkig maken (lacht).
Lievelingsmateriaal?
BIC vulpotloden, hoe goedkoper en lelijker hoe beter. En een verzameling gommen, die een even belangrijk tekenmateriaal zijn als mijn potloden zelf.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Ik heb vroeger, naast het tekenen, altijd veel verhalen geschreven en toneel gespeeld. Ik had ook kunnen kiezen om daar iets mee te gaan doen. Maar of je het nu doet met woorden of met beelden, uiteindelijk is dat toch allemaal terug te brengen naar de essentie, naar het vertellen op zich.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Als ik merk dat ik plots toch meer zin heb om boodschappenlijstjes te maken, planten water te geven of op te ruimen, ook al is er de tijd om te tekenen.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Ik heb graag veel mensen om me heen, zowel tijdens het tekenen als om gewoon koffies te gaan drinken.
Lievelingsbeeld?
Deze still uit Persona van Ingmar Bergman.
Wat is je mooiste zin?
“The owls are not what they seem”
Misschien vind ik hem alleen maar inspirerend als hij uit zijn context getrokken wordt. Ik hou ervan wanneer iets niet helemaal verklaard kan worden, alsof je het gevoel hebt niet alles te kunnen begrijpen. Dat vat die zin voor mij goed samen. Het geheimzinnige, gelinkt aan het donker, nacht, stilte … intrigeert me. De titel van één van mijn eerste zines was daarom ‘Owl Cave’.
Wat wil je nog graag doen?
Ik zie de verhalen en boeken die ik maak eerder als films op papier dan als een beeld- of stripverhaal. Mijn manier van scènes opbouwen zou je kunnen vergelijken met stilstaande beelden uit een film, net als de manier waarop ik tekst gebruik in mijn verhalen en beelden. Om die reden zou het een voor de hand liggende keuze zijn om hier te antwoorden dat ik ooit graag een film zou maken. Maar misschien is het voor mij net boeiend om te werken op de manier waarop ik werk, en daarom moet ik waarschijnlijk net allesbehalve een film gaan maken (lacht).
Waar werk je?
Meer zien van Martha?
makers over hun passie. 