Julie maakt kleurrijke illustraties waar er heel veel in te ontdekken valt.
geboortejaar: 1988
geboorteplaats: Oostende
woonplaats: Gent
is afgestudeerd aan het KASK (School of Arts Ghent) in 2013, voor echt begonnen met illustraties als zelfstandige in bijberoep in 2016
Waar is het allemaal begonnen?
Ik heb altijd graag getekend, al toen ik klein was. Vanaf mijn zesde heb ik tekenschool gevolgd. Ik heb erna in het middelbaar wel gewoon ASO gedaan. Ik heb het geluk gehad dat mijn ouders mijn creatieve kant altijd hebben ondersteund, en zeiden dat als ik kunst wou studeren, ik dat mocht. Ik weet nog dat ik in vriendenboekjes ook altijd schreef dat ik later tekenares wou worden. Op mijn 18de ben ik dan grafisch ontwerp gaan studeren, maar ik besefte vrij vlug dat ik niet de hele tijd achter een computer wou werken. Dus erna heb ik dan nog illustratie gestudeerd.
Nadat ik afgestudeerd was, ben ik een beetje toevallig als printdesigner voor kinderkledij beginnen werken. Dat was vreselijk. (lacht) In het bedrijf waar ik werkte, werden de werknemers heel slecht behandeld, slecht betaald, en er was enorm veel verloop. Toen het bedrijf een week collectief sloot, en ik wat tijd had om over mijn job na te denken, dacht ik vooral: ik ga maandag niet terug. Ik heb dat toen ook gezegd tegen iemand die toen in een Gentse bakkerij werkte, en die vertelde me dat ze net iemand zochten. Dus dan ben ik daar beginnen werken. Maar ook in die job dacht ik al snel: en wat nu? (lacht) Rond die periode kreeg ik ineens een grotere illustratieopdracht, en zo is de bal aan het rollen gegaan. Ik ben toen in bijberoep zelfstandige geworden en krijg sindsdien regelmatig nieuwe opdrachten. Daardoor ben ik mijn andere job ook beetje bij beetje beginnen afbouwen, van voltijds naar 3/5 nu.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
Vroeger, op school, vond ik soms dat het allemaal wat te serieus genomen werd. Er werd ons toen gezegd dat het eerste ding dat van jou als illustrator gepubliceerd werd, direct goed moest zitten. Ik vond dat het allemaal wat te precious was. Ik kon me niet goed vinden in het idee dat alles direct goed moest zijn, en dat het zo weinig over het proces zelf ging.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Als ik al even in een tekening zit, net over de helft, en als ik zie dat het goed gaat zijn. In mijn werkproces werk ik heel spontaan. Ik maak niet veel voorbereidende schetsen, maar stel wel vaak een soort moodboard samen dat me helpt om de sfeer goed te krijgen. Het leukste is dan als het de goede kant uitgaat, want daardoor krijg ik ook weer nieuwe ideeën en dan wordt het heel moeilijk om te stoppen. (lacht)
Wat inspireert je niet?
(denkt na) Als ik heel bewust dingen moet uitschetsen, als ik heel rationeel moet denken over wat er allemaal in de tekening zit. Vaak is het ook zo dat als een opdrachtgever eerst een schets vraagt, ik er niet zo tevreden over ben, omdat er dan niet veel ruimte is voor spontaniteit.
Maar voor opdrachten werk ik bijna altijd met heel korte deadlines, dus is er sowieso niet veel tijd om verschillende schetsen te maken. Meestal vragen opdrachtgevers voor ik begin trouwens wat mijn manier van werken is, en meestal hebben ze er ook respect voor.
Waar ben je trots op?
Ik ben er trots op dat ik dit doe als (semi)job, want het heeft altijd al in mij gezeten. Het is er wel wat toevallig gekomen, maar ik doe het toch maar. Op school had ik na een tijd niet zoveel plezier meer in het tekenen en bezorgde de manier van lesgeven me vaak best wel veel stress, maar nu heb ik weer veel plezier in het maken. Ik heb echt het gevoel dat ik mijn hart heb gevolgd, dat dit echt iets van mezelf is.
Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?
Totaal geen illustrator; maar ik ben al van kleins af een grote fan van muziek en ben qua muzieksmaak zowat op mijn 15de blijven steken: The Cure zijn voor mij de beste ooit. Ik heb ze zeker al 16 keer zien optreden. Ooit heb ik meegedaan aan een wedstrijd waarbij illustratoren een hoes voor verschillende muzikanten moesten ontwerpen, en de winnende ontwerpen werden toen gemaakt en geveild voor het goede doel. The Cure deed mee aan die wedstrijd, en ze hebben onder andere mijn hoesontwerp gekozen! Ik heb toen een exemplaar getekend door Robert Smith gekregen. Dat is het dichtste dat ik al bij hen ben geraakt. (lacht)
Lievelingsmateriaal?
Ik heb er meerdere. Ik vind het het leukste om met van alles samen in een tekening te werken: schilderen met acryl, etsen maken die collagegewijs verwerkt worden, en ik naai ook meestal in het papier. Ik doe heel graag dingen met veel textuur. In de combinatie van acryl, ets en naaien vind ik vaak een goede balans. Acryl gebruik ik het liefst omdat het snel droogt en ik geen geduld heb. (lacht)
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Heel saai werk in een grafisch bureau vrees ik. Maar ik vraag me soms af wat ik zou gestudeerd hebben, als ik geen kunst had gedaan. Geen idee. Ik heb nooit een plan B gehad. Nu vind ik de natuur en dieren leuk, maar toen ik 18 was? Dikke cursussen van buiten blokken zie ik me ook niet doen.
Het is eigenlijk nu pas, door jobs te doen en naar podcasts te luisteren, dat ik ontdek wat ik graag doe. Maar iets anders vinden dat zo natuurlijk voelt als dit en zo uit mezelf komt, dat kan ik me niet voorstellen.
(denkt na) Misschien zou ik een saaie job gehad hebben, en dan later alsnog opnieuw gestudeerd hebben om dit te doen. (lacht)
Nu vind ik het gewoon leuk en ik doe het vooral voor mezelf, ik zit niet meer te wachten op bevestiging van anderen. Zelfs als Robert Smith een tekening van mij lelijk zou vinden, zou het me nog niet tegenhouden om er verder mee te doen. (lacht)
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Die had ik vooral toen ik nog studeerde. Ik kon toen echt panikeren over tekeningen die ik moest maken. Dat is nu bijna helemaal weg. Ik had dat toen omdat ik de bevestiging nog nodig had. Nu heb ik dat niet meer. Dat zeg ik nu wel, maar ik heb het onlangs toch weer wat gehad voor een opdracht. (lacht)
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Ik heb er verschillende. Ten eerste ik zelf omdat ik voel dat dit is wat ik wil doen. Maar ook het feit dat ik in de luxepositie zit dat ik tijd heb om het te doen en kan leven met een deeltijdse job, ook omdat ik dankzij financiële hulp van mijn ouders een goeie lening heb kunnen krijgen voor mijn huis. Het is heel tof dat ik zoveel creatieve mensen rond mij heb: veel van mijn vrienden tekenen, schrijven of maken ook en het is super fijn en inspirerend om iedereen te zien groeien in hun artistiek werk. Mijn ouders zijn altijd mijn grootste fan geweest, ze hebben nooit iets slecht te zeggen over mijn werk.
Lievelingsbeeld?
Mijn indommelende konijnen.
Wat is je mooiste zin?
Omdat ik best wel wat dwaze jobs heb gehad, misschien:
“Oh, ik heb ook nog mijn ontslagbrief mee”
(lacht)
Wat wil je nog graag doen?
Als illustrator zou ik heel graag een gigantisch droomatelier hebben waar je superveel dingen kan doen, bijvoorbeeld met textiel en keramiek. Ik zou dan veel verschillende media kunnen uitproberen, en doen waar ik nu het geduld niet voor heb.
Ik zou ook wel graag meer samenwerkingen doen. Dat vind ik moeilijk, want ik ben nogal een eenzaat in mijn werk. Ik ben wat jaloers op mensen die heel snel en natuurlijk een collectief vormen met anderen. Momenteel zijn we wel met een collectief kunstenaars bezig aan een expo over unpaid labour. In onze meetings is al zoveel interessants naar boven gekomen. Als iedereen de krachten bundelt is er meteen een heel grote rijkdom aan kennis en invalshoeken, waardoor je grotere dingen kunt realiseren. Ik vind het ook wel waardevol en belangrijk dat je als kunstenaar niet gewoon op een eilandje blijft zitten.
Waar werk je?
Mijn atelier is nu een kamer in mijn huis. Dat is heel fijn, maar de grens tussen thuis en werk is daardoor ook wel wat vaag.
makers over hun passie. 