Jolien maakt handgedraaide vormen uit porselein en steengoed.
geboortejaar: 1988
geboorteplaats: Menen
woonplaats: Gent
sinds 2012 bezig
Waar is het allemaal begonnen?
Ik wilde eigenlijk al sinds ik klein was keramiek studeren. Ik volgde twaalf jaar tekenschool en mijn juf inspireerde mij ongelofelijk. Na studies interieurvormgeving startte ik aan de keramiek en glas opleiding in Sint-Lucas Gent. Tijdens mijn masterjury kocht een jurylid ter plekke een van mijn vormpjes. Hij snapte mijn verhaal en voelde wat ik wilde overbrengen. Sindsdien heb ik een eigen draaischijf en oven en ben ik nog steeds bezig.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen/gehoord?
Echt slecht kan ik het niet noemen, het was goedbedoeld, maar werkt gewoon niet in mijn geval. Iemand zei ooit dat ik niet steeds zo streng moet zijn naar mezelf en mijn stukken toe. Ik vind het belangrijk om streng te blijven en enkel de goede stukken aan de buitenwereld aan te bieden. Wat veel mensen dus niet weten is dat om dat ene potje te kunnen realiseren er een aantal gedrochten en testen aan vooraf zijn gegaan die ik niet toon.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Als ik de oven open na een glazuur-stook, er niets gebroken is en ik het zachte tikken van het glazuur hoor. Het mooiste geluid ter wereld.
Waar ben je trots op?
Het feit dat ik alles zelf doe en zo fijn mogelijk afwerk. Ieder stuk is eindeloos veel door mijn handen gepasseerd. Wat het ook een beetje emotioneel maakt wanneer iemand een stuk koopt en het zo als het ware van me adopteert.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Het liefste van al had ik Lucie Rie (een Oostenrijks/Britse studio-potter) eens bezig gezien in haar atelier, maar helaas leeft ze niet meer. Dus als het een nog levend iemand moet zijn de Koreaanse keramist Moon Do Bang. De puurheid van zijn vormen spreekt me enorm aan.
Lievelingsmateriaal?
Porselein natuurlijk.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Een jaartje geleden ongeveer. Ik had ergens in Knack weekend een artikel gelezen over jonge ondernemers en ontwerpers en plots had ik het gevoel dat ik nog niets bereikt had. Sommige van hen waren jonger dan ik en leefden in lofts in New York. Er bekroop me plots een “ik ben al veel te laat”-gevoel, alsof ik er met mijn werk nooit zou geraken. Gelukkig heb ik een heleboel mensen rondom mij die in me blijven geloven. Ik ben er gewoon terug tegenaan gegaan en we zien wel.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Mijn lief steunt me heel erg in alles wat ik doe. Hij is zelf grafisch ontwerper en snapt het creatieve proces dus heel goed. Maar mijn mama is denk ik toch stiekem mijn grootste fan en ook mijn grootste afnemer. (lacht)
Lievelingsbeeld?
Wolken uit 1978 van Gerhard Richter.
Wat is je mooiste zin?
Van Bruno Munari:
“There should be no such thing as art divorced from life, with beautiful things to look at and hideous things to use.”
Wat wil je nog graag doen?
Ik zou heel graag in Korea of Japan nog een keramiek residentie of opleiding doen.
makers over hun passie. 
welke mama zou zo’n gepassioneerde dochter niet steunen?
fier op haar vechtlust, want kunstenaars hebben het niet voor de poes.
ze komt er wel, zeker weten!
LikeLike