Joke Vandenabeele – keramiek – makers over hun passie.

Joke is verlichtingsontwerper en doet dit in combinatie met keramiek.  

geboortejaar: 1993 

geboorteplaats: Oostende 

woonplaats: Gent 

is altijd al creatief bezig geweest, maar officieel 1,5 jaar  

Waar is het allemaal begonnen?

In het middelbaar deed ik kunstonderwijs. We kregen daar de opdracht een lamp te maken voor een soort nocturne-avond in de school. Ik heb toen een lamp uit origami blaadjes gemaakt, en leerde zo Ledverlichting in zijn beginfase kennen. Led stond toen nog in zijn babyschoenen en mijn lamp gaf destijds een vreemde groene schijn, die natuurlijk niet gezellig was. Ondertussen is er gelukkig al veel veranderd, maar ik kan wel zeggen dat ik dankzij die opdracht interesse heb gekregen in het maken van sfeerverlichting.  

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

“Laat je werk produceren door iemand anders.” Dit advies heb ik nooit gevolgd en dat hoop ik ook nooit te doen. Door zelf te produceren, kunnen we een duurzame economie creëren, waar ik heel hard in geloof. Ik ben een beetje een idealist, en ik heb een hekel aan massaproductie. Momenteel kan niemand eraan onderuit, maar het is toch fantastisch dat er zoveel mensen zijn in België die mooie, betaalbare dingen maken en ze niet in China, Polen of andere landen laten maken om ze dan weer hier te verkopen.

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Dat is sowieso de schets- en ontwerpfase. Zeker als ik op goeie ideeën kom en in een soort van flow kan schetsen. Dat is het moment waarbij alles kan en alles mag en waar ik mijzelf volledig in kwijt kan. Als er geen technische moeilijkheden optreden en ik nog in een naïeve fase zit waarin ik denk dat het allemaal wel vlot zal verlopen. (lacht)

Wat inspireert je niet?

Er zijn heel veel dingen die mij niet inspireren. Waarschijnlijk zijn er zelfs meer dingen die mij niet inspireren dan wel. (lacht) Daarom is dit een heel moeilijke vraag. Mensen hebben soms het idee dat creatieve mensen alles zien als inspiratiebron en dat zo hun creativiteit opgewekt wordt. Maar dat is bij mij zeker niet het geval. Ik ben creatief op het moment dat ik creatief wil zijn.

Soms sla ik beelden op die ik doorheen de dag tegenkom. Op het moment dat ik ze nodig heb, haal ik ze weer boven en kan ik mij laten inspireren.

Waar ben je trots op?

Ik denk altijd wel dat iets nog beter kan. Als ik wil dat alles dat ik maak handgemaakt is, zal dit altijd wel zo blijven, helaas. (lacht) Er zijn bepaalde dingen die ik niet beter kan doen en dat knaagt dan wel een beetje aan mijn zelfzekerheid. Al kan ik zeggen dat ik wel trots ben op de ‘MOON’ collectie. Ik heb er twee jaar aan gewerkt om ze zo goed mogelijk te krijgen. Ik ben ook trots op de stap om zelfstandig te worden en niet te werken via kunstenaarskaart of een ander systeem. Het geeft mij een bepaalde vrijheid die ik nodig heb. Soms is het heel eng en zijn de inkomsten beperkt, maar ik besef maar al te goed wat mij echt gelukkig maakt en dat is zeker niet alleen werkzekerheid of een goed loon. Op deze manier kan ik toch een beetje mezelf zijn in een maatschappij waar ik niet volledig achter sta.

Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?

Dat is een vraag waar ik verassend lang over moet nadenken. Er zijn veel ontwerpers waar ik achter sta en in wiens product ik volledig geloof, maar of ik ze echt wil ontmoeten of ermee wil samenwerken? Dat is een compleet andere vraag. Ik zou heel graag samenwerken met anderen, maar dat zijn vaak mensen die ik al ontmoet heb en waarvan ik weet dat het zou kunnen klikken. Nu werk ik bijvoorbeeld samen met mijn vriend en een zeer goede vriendin. Dat zijn uiteraard twee personen met wie ik graag zou samenwerken. (lacht)

Lievelingsmateriaal?

Sowieso porselein. Het is een product dat doorheen het volledige proces naar je luistert. Alles wat je doet met porselein kan invloed hebben op het eindresultaat. Dat fascineert mij. Porselein is fragiel, maar nadat het gebakken is, is het zeer sterk.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Ik ben geen voltijds ontwerpster, ik heb ook The Manufactory, een record bar en maker store in het centrum van Gent. Maar wat ik anders zou gedaan hebben is iets waar ik soms nog over nadenk, maar meestal kom ik dan op niets uit. Ik was ooit erg geïnteresseerd om kunst-restauratie te studeren, maar op dat moment zat de studie vol, en was er een wachtlijst van drie jaar. Dus wie weet had ik dat dan gedaan. Door het opstarten van onze zaak The Manufactory ben ik steeds meer bezig met koken en zoeken naar lekkere recepten met groenten, omdat ik zelf vegetarisch ben.

Ik denk dat ik sowieso wel iets creatief zou doen, zeker geen bureauwerk. Ik heb een tijdje in een bureau gewerkt voor een kunstenaar. Ik voelde toen dat te veel in éénzelfde ruimte zitten met te veel belichting op mij, zonder enige fysiek activiteit, mij depressief maakte. Ik besefte toen dat ik liever in de horeca werkte, wat ik al sinds mijn 15^deheb gedaan. Horeca is iets dat de maatschappij als minderwaardig ziet, maar voor mij is het een toffe job waarbij ik onder de mensen kan komen. Het belangrijkste voor mij is dat ik mijn hart kan volgen en iets kan doen dat voor mij werkt. Dat is veel belangrijker dan wat een ‘mooie’ job van op afstand lijkt.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Dat is moeilijk te zeggen. Altijd wanneer ik dieper nadenk over wat ik doe, twijfel ik. Ik verdien voorlopig niets met mijn keramiek en ontwerpen. Dit komt natuurlijk ook wel omdat ik nog een job ernaast doe die veel tijd in beslag neemt en waar een deel van de passie naartoe gaat. Maar ik heb mijn momenten in mijn eigen atelier mentaal wel nodig. Ik heb nu al een paar maanden geen atelier meer, en dat is een moeilijke periode geweest voor mij. Sinds kort heb ik opnieuw een atelier en zal mijn liefde wel weer naar de keramiek kunnen gaan. Twijfelmomenten zullen er altijd zijn, maar ik denk en hoop dat ik altijd creatief bezig zal zijn en dat die twijfelmomenten een bijzaak zullen blijven.

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Dat is altijd mijn vader geweest. Hij is even gedreven als ik en heeft mij een push gegeven om mijn zaak op te starten. Hij gelooft volledig in mijn ideeën en dat steunt mij. Ik zou het veel moeilijker gehad hebben als mijn ouders niet hadden gewild dat ik zelfstandig zou worden. Ze laten mij volledig doen, en als ik hulp nodig heb staan ze altijd klaar.

Lievelingsbeeld?

Dat is een olifant. (lacht) Ik kan er niet aan doen, ik vind olifanten fantastisch. Iedereen die mij goed kent, weet dat trouwens. De olifant op de foto heet Naledi.

Wat is je mooiste zin?

“Doe gewoon waar je zin in hebt”

Wat wil je nog graag doen?

Mijn volgende projecten zijn een lavabo, borden, en ik heb al ontwerpen klaar voor nieuwe lampen. Ik wil ook nog wat werken aan mijn andere porseleinen lampen.

Waar werk(te) je?

(vorig atelier)