Joke haar tekeningen, sculpturen en installaties ontstaan schijnbaar moeiteloos, maar wie naderbij komt, duizelt van de detaillering. Elk werk is met grote aandacht gemaakt, verraadt obsessie met het oppervlak en alles wat daarachter ligt. Haar organische beeldtaal is die van het amazonewoud, van de woekerende, wriemelende natuur waarin de mens één soort is te midden van honderdduizenden andere.
geboortejaar: 2020
geboorteplaats: Brugge
woonplaats: Gent (soms Nederland soms Japan of elders)
bezig sinds haar eerste hap naar zuurstof
Waar is het allemaal begonnen?
Ik werd geboren met elf vingers… één ervan is een potloodvinger.
Als kind was ik zeer verlegen. Communiceren met mijn fantasie, sintels en materiaal voelde bevrijdend.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
Dat ik te veel fantasie heb.
Less is more.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Wanneer ik opgeslorpt ben in het creatieproces en mijzelf verras over wat ontstaat. Dit is afhankelijk van het medium/karakter van het materiaal.
Ook wanneer, ondanks vele worstelingen en onzekerheden, het kunstwerk zich ineens laat verschijnen en verwondering teweegbrengt.
Wat inspireert je niet?
Verzuurde of bittere manipulatieve wezens.
Waar ben je trots op?
Dat ik via mijn werk mensen hun ogen kan strelen.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Ik wil graag samenwerken met oprechte en gedreven mensen.
Lievelingsmateriaal?
Materialen die verschillen in tactiliteit, washi papier, potlood, klei, lasercutter, natuurlijke gevonden materialen en industrieel afval.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Parfum-uitvinder, actrice, regisseur, astronaut of microscopisch onderzoeker.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Als ik naar mijn bankrekening kijk en geen subsidie heb voor de productie van een kunstwerk of onderzoek.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Mijn hele omgeving die mij altijd opnieuw opvangt wanneer ik meer handen nodig heb voor de realisatie van mijn werk.
Lievelingsbeeld?
Momenteel
April 2018
Anny, zeldzame lady
Je was er altijd en zult er altijd blijven. Ook al zit ik in het verre Japan en jij op een mysterieuze bestemming, je bent heel dichtbij.
Een van de laatste foto’s die je mij zond was van de zee. Kitesurfers vlogen tussen de golven en de wolken. Vooraan op de foto staat een barrière, een afscherming, een bescherming voor die ongekende diepe zee en het oneindige universum.
Een beeld dat rust uitstraalt maar ook angst. Waar voeren die golven je nu naartoe?
Je hebt zoveel verzameld voor mij aan die zee, in het bos, of op andere bestemmingen die je bezocht. Zoveel sporen heb je nagelaten in dit leven en iedereen die je liefheeft zal die souvenirs blijven meedragen en koesteren.
Ik heb zoveel warme waardevolle en plezierige herinneringen met jou… we hadden het altijd zo goed samen.
Toen papa mij vertelde dat je vertrokken bent op een verre reis ben ik met jou in gedachten een oude Ginko boom gaan zoeken. De boom staat hier al duizend jaar in Japan. Zijn wortels zitten diep, onder zijn schors zitten verhalen en kennis en zijn takken reiken ver. Een aantal takken raakte zelf de halve maan in de schemering van de ongekende nacht.
Hopelijk is die nacht daar op jouw bestemming fluweelzacht zoals een kattenvachtje… en heb je het warm en ben je er vredig.
Wat is je mooiste zin?
“Ik ging daarbinnen, wist niet waar en nietsvermoedend bleef ik daar”
Wat wil je nog graag doen?
Mij verder artistiek ontpoppen in uitdagende contexten en mijn creaties kunnen delen met een divers publiek.
Waar werk je?
Soms tijdens residenties zoals in Japan of in het Begijnhof in Gent.
makers over hun passie. 