Isa kijkt rond en probeert de ruimte te vatten. Tekenen, schilderen en mixed media zijn daarbij haar middelen. Heel belangrijk vindt ze de vrijheid, zowel in het maken als in het kijken.

geboorteplaats: Brugge


woonplaats: Gent


bezig sinds 2011

Waar is het allemaal begonnen?

Van kindsbeen af zat ik te lezen en te prutsen in een hoekje. In mijn jonge jaren heb ik ook geschilderd. Na een lange en grote omweg ben ik sinds 2011 intensief bezig met schilderen en tekenen.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

Om binnenhuisarchitectuur te doen aan de toenmalige academie in Gent. De opleiding stond toen niet op punt en het was mijn ding niet. Wist ik veel toen. (lacht)

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Ik probeer elke dag te tekenen. Het is zoeken en tot rust komen tegelijkertijd.

Een mooi moment is ook als het lukt met het schilderen. Dan leef ik in het nu.

Wat inspireert je niet?

Negativiteit.

Waar ben je trots op?

Trots ben ik op andere mensen, een vriendschap, mijn boekje met tekeningen dat ik recent uitgaf. 

Als iemand belangstelling heeft voor mijn werk ben ik vooral dankbaar.

Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?

Agnes Martin, Louise Bourgeois, Laurie Anderson, Roni Horn, Ann-Theresa De Keersmaeker, Edith Dekyndt, Jan Hoet, Philippe Vandenbergh … er zijn er jammer genoeg al een paar van gestorven. Mensen met visie en passie.

Lievelingsmateriaal?

Verf, potlood en oliestift.


Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Dan had ik documentaires gemaakt.


Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Twijfelen, ik leer dat niet af. Ik twijfel constant en soms te veel.

Lievelingsbeeld?

‘Solo Violin Phase’, Ann-Theresa De Keersmaeker op muziek van Steve Reich. Eigenlijk moet je gans de dans zien, hoe die tekening ontstaat en evolueert.

Voor mij valt hier zoveel samen. Beweging, muziek en de ruimte. Het lichamelijke, het grafische en de omgeving. De lijnen zijn sporen van de dansende voeten in het zand. Het is een subtiel spel tussen berekening en toeval.

Wat is je mooiste zin?

“Zij die het opgeven, weten nooit hoe dicht zij bij hun doel waren.’’

Wat wil je nog graag doen?

Ik wil vooral voortwerken en verder evolueren in zowel tekeningen, schilderen als ruimtelijk werk. Daarvoor moet ik de geschikte omstandigheden creëren: atelier, rust, inspirerende mensen … Ik hoop ook dat ik nog eens een residentie kan doen.

Waar werk je?

Thuis aan de eettafel, in mijn Nucleo atelier, in de academie.

Meer zien van Isa?

Website