Ingeborg fotografeert het landschap, het liefst als de mens er iets aan veranderd heeft. Als het een beetje wringt.

geboortejaar: 1988

geboorteplaats: München

woonplaats: Akureyri (IJsland)

toen ze negen werd, kreeg ze een camera. ze is serieus bezig sinds 2010.

Waar is het allemaal begonnen?

Fotograferen deed ik al een tijdje, maar ik schreef ook poëzie. Ik heb altijd de drang gehad om dingen te maken. Toen het schrijven me niet meer goed lukte, begon ik meer te fotograferen. Ik denk dat er parallellen zijn tussen de manier waarop poëzie beelden oproept en hoe foto’s je op een andere manier naar de werkelijkheid laten kijken. 

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

Ooit zei iemand in een rolstoel tegen me in een supermarkt dat ik toch wel huisvrouw zou worden later. Ik begrijp nog steeds niet waarom die man dat tegen me zei.

Wat inspireert je niet?

Het feit dat fotografie tegenwoordig een soort massaproduct is vind ik jammer. Hoewel ik zelf een Instagram-account heb, is de oneindige brei aan foto’s daar me vaak teveel. Ik heb niet het gevoel iets nieuws te kunnen maken. Maar het maakt me ook minder uit dan vroeger. Misschien is het proces van iets maken wel belangrijker dan het eindproduct.

Lievelingsmateriaal?

Hoewel ik veel digitaal doe, is film nog steeds mijn lievelingsmateriaal. Er worden tegenwoordig zoveel foto’s gemaakt omdat het zo makkelijk is. Vooral digitaal word ik niet heel erg gedwongen om echt te kijken voordat ik een foto maak. Analoog fotograferen is in die zin beperkter, omdat het niet mogelijk is het resultaat meteen te zien. Een analoge foto is een fysiek ding, waardoor het waardevoller voelt dan een digitale foto die eigenlijk gewoon een matrix met getallen is.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Dan was ik waarschijnlijk blijven schrijven.
Maar ik ben ergens blij dat ik naast fotograferen hele andere dingen doe, waardoor ik er niet afhankelijk van ben.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Ik heb afgelopen jaar veel getwijfeld of naar het buitenland verhuizen een goed idee was. Daar ben ik nog steeds niet uit. Ik maak hele gave dingen mee en woon op een ontzettend mooie plek. Ik voel me daardoor vaak bevoorrecht. Maar vrienden en familie zijn ver weg, dus het is soms ook eenzaam.

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Mijn familie.

Lievelingsbeeld?

Een krater in IJsland.

Wat is je mooiste zin?

Volgens mij heb ik geen mooiste zin, maar ik kom wel vaak mooie zinnen tegen, die ik dan vervolgens vergeet op te schrijven.  

Wat wil je nog graag doen?

Ik zou graag een directe bijdrage willen leveren aan een groenere wereld en een manier vinden om het gedrag van mensen te veranderen.

Waar werk je?

Dit is het uitzicht vanuit de kleine universiteit waar ik PhD studente ben.

Mijn foto’s maak ik overal en nergens, maar vooral buiten. Ik bewerk ze dan later op de computer.

Meer zien van Ingeborg?

Website