Géraldine fotografeert, liefst analoge portretten in middenformaat en neverending work in progress van bomen en landschappen.
geboortejaar: 1984
geboorteplaats: Dendermonde
woonplaats: Gent
fotografeert sinds 2006
Waar is het allemaal begonnen?
Tijdens mijn tweede licentie Germaanse stond mijn interesse in die studie op een héél laag pitje. Ik was veel meer geboeid door fotografie. Ik ging eerder expo’s bezoeken en fotografieboeken kopen dan dat ik me bezighield met mijn thesis. Toen begon ik te spelen met de gedachte om fotografie te gaan studeren aan het KASK (kunstconservatorium in Gent, n.v.d.r.). In september 2006 heb ik het ingangsexamen gedaan en was tot mijn grote verbazing ook geslaagd. Ik ben dan fotografie gaan studeren en sindsdien is fotograferen het liefste wat ik doe.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Wanneer ik een portret maak met mijn Hasselblad-camera (Hasselblad is een Zweedse camerafabrikant, n.v.d.r.): het beeld op het matglas.
Wat inspireert je niet?
Jammer genoeg kan het Belgisch landschap mij echt niet boeien. Ik ken fotografen die er schitterende beelden van maken. Mij doet het amper naar mijn camera grijpen. Ik voel me daar soms schuldig over. Gek genoeg is ‘Roots’ van Harry Gruyaert een van mijn favoriete boeken.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Ik ben veel te geïntimideerd door de fotografen en andere kunstenaars die ik bewonder. Ik zou me bij een ontmoeting of samenwerking echt ellendig voelen (lacht). Ik adoreer dus in stilte en vanop afstand.
Lievelingsmateriaal?
Hasselblad.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Aangezien ik werk als leerkracht, zou ik dat kunnen zeggen, maar het zou sowieso niet genoeg zijn. Er is een deel van mij dat echt hunkert naar beelden maken. Ik kan me moeilijk een leven voorstellen zonder fotografie. Misschien een andere beeldende discipline?
Ik werk niet als fulltime fotograaf en fotografeer vooral voor mezelf. Ik heb vroeger geprobeerd zelfstandig in bijberoep te zijn, maar ik ben niet assertief genoeg om mezelf te verkopen, en ik had erg veel last van faalangst tijdens opdrachten. Ik stond letterlijk trillend en met angstzweet over mijn hele lijf toen ik voor Knack een portret moest gaan maken. Uiteindelijk was ik ook amper tevreden over de resultaten, dus heb ik moeten inzien dat commercieel fotograaf worden misschien niet ideaal was voor mij. Mijn vaste job is lesgever NT2 (Nederlands geven aan mensen met een andere moedertaal, n.v.d.r.), en daar ben ik perfect gelukkig mee. Die job geeft me veel plezier en voldoening en fotografie is daar nog altijd.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Als ik mijn studentenwerk nu herbekijk, zie ik echt zoveel rommel (lacht). Mijn docenten aan de academie waren in mijn laatste jaar ook geen grote fan van mijn portretten. En misschien wel terecht. Nu, zeven jaar later, maak ik nog steeds werk waarvan ik weet dat ik daar bij hen niet mee moet afkomen: portretten, landschappen, bomenverzamelingen… Ik zal alleszins nooit een paradepaardje worden van de academie, maar ik heb daar vrede mee genomen. Anderzijds blijft het me onzeker maken: dat ik nooit een échte, serieuze, boeiende fotograaf zal zijn zoals sommige studiegenoten wel zijn geworden: een fotograaf die zich met méér bezighoudt dan met wat ze mooi en ontroerend vindt.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Jan, mijn lief, verdraagt al mijn bevliegingen en steunt al mijn ideeën, ook al weet hij al voor mij dat ik ze wellicht niet zal (durven) uitwerken. Hij heeft nooit een seconde geklaagd toen onze reizen vooral in teken stonden van waar en wanneer ik wou gaan fotograferen. Hij is all in. Echt fantastisch.
Wat wil je nog graag doen?
Reizen. Fotografie combineren met grafische technieken. Mijn kinderen warm proberen maken voor beelden en hen opmerkzaam en vol verwondering naar de wereld laten kijken.
makers over hun passie. 