Charlotte tekent om te onthouden, te verzamelen, te ontdekken, te vertellen en te onderzoeken.
geboortejaar: 1987
geboorteplaats: Leuven
woonplaats: Gent
bezig sinds juni 2014
Waar is het allemaal begonnen?
Het is moeilijk om achteraf aan te duiden waar iets begonnen is. Doordat de vraag gesteld wordt, zoek je naar een aanwijsbaar symbool voor een begin. Mijn symbool is Joke Van Leeuwen. Door haar boeken besefte ik op jonge leeftijd dat schrijven en tekenen iets is wat je kan doen in het leven. Je kan het willen en bedenken, maar een voorbeeld in de werkelijkheid is fijn om te beseffen dat het mogelijk is, dat het mag. Dat wilde ik ook. Dat wíl ik ook. Dat is waar het allemaal begonnen is. En het is allemaal nog aan het beginnen. Ik hoop dat het nooit stopt met beginnen.
Sinds ik in juni 2014 afstudeerde aan KASK School of Arts combineer ik een deeltijdse job met het statuut van zelfstandige in bijberoep. Zo heb ik zonder wezenlijke zorgen de vrijheid om in de tijd die rest eigen projecten en werk in opdracht te doen.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
Je moet voltijds werken zodat je een huis kan kopen.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
De ruimten rondom. Alle tussenpozen en kieren en gaatjes in het proces. Al wandelend buiten of in een gesprek op café of met het hoofd in een boek. Wanneer je overvallen wordt door een idee of een oplossing of iets moois of interessants terwijl je dacht dat je je buiten het creatieproces bevond (dat is nooit zo). Het onverwachte. Uitkijken naar opnieuw aan de slag gaan. Niet kunnen wachten.
Wat inspireert je niet?
Ik twijfel of dat bestaat. Als iets je niet inspireert moet je een beetje naar links of naar achter schuiven en vanuit die ooghoek ontdek je misschien iets waaraan je blik blijft hangen. Even opheffen en kijken aan de onderkant. Wat ronddraaien in je hand. Alles is interessant.
Waar ben je trots op?
Trots is een groot gevoel. Dat bewaar ik liever voor anderen. Ik ben wel geregeld tevreden. Onlangs was ik tevreden over het resultaat van een experiment waar ik me op voorhand niets bij kon voorstellen.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Ik wil vaker en uitgebreider samenwerken met al wat er al is. Met de realiteit. Met mensen. Met wat er in de wereld gebeurt. Het is zo gemakkelijk en geruststellend (en noodzakelijk af en toe) om in je eigen cocon te blijven.
Lievelingsmateriaal?
Pen en papier.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Ik probeer zoveel mogelijk dingen die ik had willen doen als ik dit niet deed te doen in wat ik doe. Ik wil een beeldend antropoloog zijn, een onderzoekend kunstenaar, een tekenend journalist, een schrijvend archeoloog, een illustrerend documentairemaker, een fotografische dichter. Het is – gelukkig – een lopende werkzaamheid.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Ik twijfel regelmatig over grote en kleine dingen, maar ik hou geen rangorde bij.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Mijn grootste steunpilaar zijn meerdere mensen die samen op een hoop slapen zoals Max en de monsters in ‘Where the wild things are’.
Lievelingsbeeld?
Het laatste beeld dat ik bewaarde (rechts, Laurent Millet)
Een beeld dat ik dagelijks zie (links, Vanessa Bell)
Wat is je mooiste zin?
Het laatste fragment dat ik bewaarde (uit ‘Oceaan van een zee’ van Alessandro Baricco):
“Het zijn vermoeiende onderzoeken, en ook moeilijk, dat valt niet te ontkennen, maar het is belangrijk om te begrijpen. Te beschrijven. Het laatste lemma dat ik heb geschreven was “Zonsondergangen”. Weet u, het feit dat alle dagen eindigen is geniaal. Het is een geniaal systeem. De dagen en dan de nachten. En dan weer de dagen. Het lijkt voorspelbaar, maar het heeft iets geniaals. En daar waar de natuur besluit zichzelf te laten eindigen, barst het spektakel los. Zonsondergangen. Ik heb ze wekenlang bestudeerd. Het is niet gemakkelijk om een zonsondergang te begrijpen. Hij heeft zijn eigen tijden, zijn eigen maten, zijn eigen kleuren. En aangezien geen enkele zonsondergang, en dan bedoel ik niet één, identiek is aan een andere, moet de wetenschapper in staat zijn om verschillende kenmerken te onderscheiden en de kern aan te geven, tot hij kan zeggen dit is een zonsondergang, de zonsondergang. Verveel ik u?”
Een zin die ik dagelijks lees (van Peter Morrens):
“Ik weet het zeker, denk ik”
Wat wil je nog graag doen?
Ik wil graag de ruimte blijven hebben (in mijn hoofd en in het leven) om de dingen te doen die ik wil doen. Om de dingen te doen zoals ik ze wil doen. Ik wil zoveel tijd als mogelijk inrichten als braakliggend terrein.
Waar werk je?
Aan een tafel in mijn hoofd.
Meer zien van Charlotte?
makers over hun passie. 