Bert maakt beelden van toevallige, vaak onbelangrijke momenten en berooft ze daarbij van hun context.
geboortejaar: 1981
geboorteplaats: Herk-De-Stad
woonplaats: Sint-Amandsberg
Waar is het allemaal begonnen?
Vermoedelijk bij mijn vader. Samen met een groep vrienden runt hij al zo lang als ik me kan herinneren een fotoclub. Als kind ging ik vaak mee naar de tentoonstellingen die ze organiseerden.
Zelf fotograferen doe ik al lang, maar ik begon het pas echt serieus te nemen toen ik enkele jaren geleden begon aan de Stedelijke Academie voor Beeldende Kunsten (SABK) in Zottegem en er overschakelde op analoge fotografie.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
“Als een foto mislukt is kan je ze nog altijd omzetten in zwart-wit”
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Het fotograferen zelf. De beelden voor het eerst te zien krijgen. De tijd uit het oog verliezen in de donkere kamer. Opnieuw in het archief duiken en merken dat puzzels in elkaar beginnen te vallen.
Wat inspireert je niet?
Alles wat met administratie te maken heeft. Het Eurovisiesongfestival. Siegfried Bracke.
Waar ben je trots op?
Ik ben eigenlijk niet zo snel trots op mezelf. Het zal, vrees ik, nog een tijdje duren voor ik daarop zal kunnen antwoorden.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Had ik hem niet al eens ontmoet, dan was mijn antwoord beslist Paul Kooiker geweest (Paul Kooiker is een Nederlandse conceptuele fotograaf, n.v.d.r.). Inspirerende en sympathieke mens. En het werkproces van Katrin Koenning en Rinko Kawauchi zou ik eens van dichtbij willen meemaken.
Lievelingsmateriaal?
Ik heb heel lang gewerkt met een Olympus OM-1 en een Canon AE-1, maar die leven ondertussen niet meer. Mijn huidige favorieten zijn de Nikon F3 en de Mamiya 645. En ik werk ook meestal met een vaste 50mm lens.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
In ieder geval iets met film: ik heb een aantal jaren gewerkt als videomonteur. Mijn focus heeft een hele tijd op bewegend beeld en montage gelegen, voor ik mij begon te verdiepen in fotografie.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Twijfelmomenten zijn meer regel dan uitzondering, maar net voor ik overschakelde op analoge fotografie heb ik toch even getwijfeld om er de brui aan te geven. Op één of andere manier heb ik met mijn digitale camera nooit helemaal mijn draai gevonden. Ik hoop daar ooit nog eens verandering in te brengen.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Hanne Lamon, van wie ik al enkele jaren les krijg in de SABK in Zottegem. Bij haar kan ik altijd terecht voor vragen of feedback. En van Lisa Van Damme en Anja Hellebaut van Mentormentor, die aan de lopende band boeiende workshops en masterclasses aanbieden.
Lievelingsbeeld?
Rinko Kawauchi (Untitled, uit ‘Ametsuchi’)
Wat is je mooiste zin?
“Chance & change”
(vrij vertaald “zonder verandering is er geen kans”), een titel uit het werk van de Nederlandse kunstenaar Herman De Vries. Daar wil ik gerust een levensmotto van maken.
Wat wil je nog graag doen?
Een fotoboek maken waar ik helemaal achter sta.
Meer zien van Bert?
makers over hun passie. 