Ruth is de bezieler van ‘ruth en de mooie makers’ en Ruth schrijft.
geboortejaar: 1987
geboorteplaats: Gent
woonplaats: Gent
zo’n vijf jaar bezig
Waar is het allemaal begonnen?
Toen ik acht jaar was, kreeg ik van mijn vader een boekje dat ik als dagboek ben beginnen gebruiken. Ik ben er nooit mee opgehouden en heb er nu al zo’n 19 (lacht). Ik denk dat mijn liefde voor schrijven daar begonnen is. Het is heel belangrijk denk ik, om dingen te doen die natuurlijk komen. Schrijven is altijd al therapeutisch voor me geweest, helpt me om dingen in perspectief te zien en mijn dankbaarheid terug te vinden.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen/gehoord?
Niet echt advies, maar meer het gevoel dat ik soms krijg bij mensen, dat als iets niet opbrengt, je er maar beter niet te veel tijd in steekt. Alsof het daardoor waardeloos is.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Ik hou ervan als dingen vloeien. Schrijven is nog steeds een mysterieus proces voor mij. Zoveel speelt zich af voor het schrijven zelf. Er moet zich een heel intern proces voordoen, voor iets in woorden naar buiten kan komen. Dat naar buiten komen gebeurt vaak op een moment dat ik zo weinig mogelijk aan het doen ben. Ik weet nog dat ik als kind op de speelplaats soms graag gewoon ergens zat en nadacht. Toen besefte ik gelukkig nog niet dat zo’n gedrag niet echt mainstream is (lacht).
Ik hou er ook van als ik een idee krijg waar ik onmiddellijk enthousiast over ben, waardoor het leven als het ware gaat borrelen. Dan weet ik dat ik goed bezig ben en dat geeft me de kracht en het uithoudingsvermogen om het uit te voeren.
Wat inspireert je niet?
Wat me niet raakt, waar geen ziel in zit. Ik ben een echte emotie-schrijver (lacht). Heel veel van mijn schrijfsels zijn geïnspireerd door liefde. Dat word ik nooit beu.
Waar ben je trots op?
Dat ik schrijf, en dat ik het durf delen met anderen. Ik ben er ook trots op dat ik doorzet en projecten afmaak. Ik zie heel vaak bij creatieve mensen dat ze heel veel fantastische ideeën hebben, maar die nooit uitvoeren of niet tot een einde brengen. Ik ben heel blij dat ik mijn perfectionisme voldoende kan loslaten zodat ik kan creëren en groeien, en dat ik het mezelf vergeef als niet alles wat ik doe of maak een meesterwerk is.
Wat wil je nog graag doen?
Ik zou heel graag, op een bepaalde manier, kunnen leven van mijn creativiteit en mijn schrijfsels, of anders een deeltijdse job hebben die ik graag doe en die ruimte laat voor andere mooie projecten. Of gewoon, ruimte laat om te leven. Geld-stress is moordend voor creativiteit. Ik zeg vaak al lachend dat ik het leven wil van Carrie Bradshaw in Sex and the City.
Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?
Ik hou heel erg van samenwerken met andere creatievelingen, in het bijzonder met illustrators. Ik heb in het verleden al het geluk gehad samen te werken met Lies Schroeyen, Lorenza Caroli, Cornelia Boudens, Katja De Vries en Trax. Het is een heel interessant proces, om vanuit twee verschillende werelden iets samen te creëren. Dat zou ik graag meer en meer doen. Los daarvan zou ik het ook wel fijn vinden om Harry Styles te ontmoeten (lacht).
Lievelingsmateriaal?
Voordeel van schrijven is dat je bitter weinig materiaal nodig hebt om het te doen. Ik heb niet echt een lievelingsmateriaal, maar ik schrijf wel al heel mijn leven met een Parker pen. Ik heb niet zo’n mooi handschrift en maak mezelf graag wijs dat het met pen nog meevalt (lacht). En ik hou eigenlijk wel, heel cliché, van Moleskine boekjes.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Bij mij is het eerder omgekeerd gegaan. Ik heb twee vreemde keuzes gemaakt toen ik jonger was: ik heb wiskunde gestudeerd in het humaniora, en erna rechten. Ik heb nochtans nooit graag wiskunde gedaan en nooit een passie gehad voor rechten. Het is alsof ik wou bewijzen dat ik het kon. Aan wie, vraag ik me nu af. Op het einde van mijn rechtenstudies was ik heel angstig en zat ik bijna in een depressie. Gelukkig heb ik erna mijn creatieve kant herontdekt. Ik ben toen korte tekstjes beginnen schrijven geïnspireerd door Toon Hermans en collage-postkaarten beginnen maken. Dat heeft me gered.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Mijn mama. En vriendschap.
Lievelingsbeeld?
Oh er zijn zoveel mooie beelden, ik heb niet echt een favoriet. Ik hou wel heel erg van een foto van mijn mama toen ze ongeveer vijftien jaar oud was. Ik hou van de kleuren van de foto. Sowieso hebben oude foto’s iets magisch. Mijn mama heeft geen gemakkelijke jeugd gehad, ik ben blij dat ze nooit gestopt is met liefhebben en lachen.
Wat is je mooiste zin?
Ik hou zoooooo van mooie zinnen! (lacht). Onmogelijk om er één te kiezen. Jacques Brel heeft heel mooie dingen gezegd, deze twee vind ik bijvoorbeeld fantastisch:
“Le talent, c’est l’envie de réaliser un rêve”
“Vivre ce n’est pas sérieux, ce n’est pas grave. C’est une aventure, c’est presque un jeu. Il faut fuir la gravité des imbéciles”
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Ha! Ik twijfel en zoek constant. Ik hoop stiekem dat mijn grootste twijfelmoment achter me ligt, en dat ik steeds meer de moed vind om te doen wat ik graag doe.
makers over hun passie. 