Nathalie maakt interieurobjecten in de vorm van textiel, voorwerpen en design art. Ze doet alles met een voorliefde voor natuurlijke materialen en tactiliteit. Haar werk heeft steeds oog voor de zintuiglijke beleving van het materiaal.
geboortejaar: 1988
geboorteplaats: Geraardsbergen
woonplaats: Antwerpen
anderhalf jaar fulltime bezig
Waar is het allemaal begonnen?
Bij mij is het beginpunt heel concreet. Toen ik tijdens mijn studies grafisch ontwerp een uitwisseling deed in de Verbeke Foundation, ontmoette ik daar een meisje dat bezig was met breiwerk. Ik vond dat fascinerend. Ze had in het kader van haar opleiding een afspraak in het Textielmuseum in Tilburg, maar kon uiteindelijk niet gaan. Ik ben dan in haar plaats gegaan (lacht). Toen is er voor mij een heel nieuwe wereld opengegaan. Tijdens mijn scholing vond het creatieproces vooral plaats op een computer. Daar voegde het materiële, tactiele van textiel ineens een helemaal nieuwe dimensie aan toe.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
Ik heb eigenlijk nooit echt slecht advies gekregen. Ik heb het geluk dat ik altijd heel erg ondersteund ben geweest door mijn omgeving. Het enige waar ik aan kan denken, is iets dat uit mezelf komt. Dat ik soms uit angst bepaalde stappen niet durf zetten. Ik heb een jaar lang een beetje aangemodderd tussen commerciële grafische jobs, terwijl mijn buikgevoel me toen al zei dat het niets voor mij was. Maar dat was de verleiding van de zekerheid van een job. Ik heb dus een beetje vertraging opgelopen, maar het heeft zich uiteindelijk wel zelf opgelost(lacht). Nu neem ik heel intuïtief beslissingen. Misschien hadden andere keuzes meer opgebracht, maar voor mij is een goed gevoel hebben bij wat je doet belangrijker.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Het moment waarop alles klopt en ik ineens merk dat ideeën verbonden zijn en in elkaar overlopen. Het aha-moment (lacht).
Een mooi moment is ook als ik een onberekend risico neem en dan ineens merk dat het super goed werkt. Bijvoorbeeld als een stof ineens mooier wordt door een manipulatie, terwijl je die in se kapot maakt (lacht).
Wat inspireert je niet?
Ik heb niet echt iets met trends. Ik ben in mijn werk nooit op zoek naar iets tijdelijks. Alles waar ik me mee omring, is waardevol en tijdloos. Mijn inspiratie komt van architectuur, wezenlijke en duurzame dingen. Stukken die sereniteit brengen.
Waar ben je trots op?
Ik ben trots op de omgeving waarin ik me bevind. Dan bedoel ik mijn werkplek, maar evengoed de mensen om me heen. Ik ben omsingeld door heel gedreven mensen, en daar haal ik zelf veel uit. Gelijkgestemde zielen zijn een grote rijkdom.
Het is ook altijd leuk om vrienden te betrekken in projecten. Die verbinding en waardering voor elkaar, daar ben ik trots op. Ik heb weliswaar een brede opleiding gehad, maar sommige dingen kan ik niet alleen. Dan is het fijn om zoveel mensen te kennen die ik kan en wil vragen om te helpen (lacht).
Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?
Louise Bourgeois. Haar werk is helemaal anders, maar ik vind het heel goed. Samenwerken met Cy Twombly(Amerikaanse schilder, beeldhouwer en fotograaf, n.v.d.r.) had ikook wel zien zitten (lacht). Ook de architect Ishigami, bloemkunstenaar Makuto Azuma, modehuis Margiela en het architectenbureau Studio Mumbai zijn favorieten.
Lievelingsmateriaal?
Linnen. Het is sterk, heeft een eigen karakter en laat zich niet altijd gemakkelijk bewerken. Ik vind het ook gewoon heel mooi. Daarbovenop wordt de vezel volledig gebruikt, er is geen restmateriaal, waardoor het heel duurzaam is.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Dat weet ik niet (lacht). Wellicht was ik dan als designer aan het werk. Waar en hoe weet ik niet.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
De periode waarin ik de keuze maakte om de studio op te starten, was een heftige tijd, en dat is het soms nog. Voor jezelf werken is intens. Ik werk alleen, waardoor ik niet altijd iemand heb om mee af te toetsen. Er zijn veel onzekerheden waarmee je wordt geconfronteerd. Dit is nog steeds één van de meest intense dingen die ik al heb gedaan.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Dat zijn zowel mijn mama als mijn lief. Mijn vriend is een fijne rots in de branding. Hij is zelf zelfstandig in de creatieve sector. Het is fijn om te luisteren naar zijn ervaringen en hoe hij de dingen aanpakt.
Mijn mama is er altijd voor me als ik even moet uitwaaien. Als ik even weg moet van alles, dan zorgt ze voor me.
Lievelingsbeeld?
Mijn lievelingsbeeld is een analoge foto van een boom in een mistig, ietwat melancholisch landschap van een bevriende fotograaf Joel Benguigui. Dit is al jaren de achtergrond op mijn telefoon, dicht bij mij.
Wat is je mooiste zin?
Een gedicht van Rupi Kaur:
“Let it go let it leave let it happen. Nothing in this world was promised or belonged to you anyway”
Wat wil je nog graag doen?
Zoveel. Ik broed op nieuwe samenwerkingen, producten en ontwerpen. Ik zit momenteel in een soort van stroom, die hopelijk gauw in een versnelling gaat komen (lacht). Ik zou ook graag een stap vooruitzetten met de studio.
Waar werk je?
In Haptic House.
makers over hun passie. 