Misschien kan het werk in het atelier van Lizzy nog het best vergeleken worden met dat van een archeoloog. Met verschillende media zoals film, schilderij, sculptuur, performance en tekst onderzoekt ze bodemvondsten en probeert ze het verhaal ervan te (re)construeren.

geboortejaar: 1979   

geboorteplaats: Gent

woonplaats: Gent

bezig zolang ze zich kan herinneren.

Waar is het allemaal begonnen?

Ik heb geen concrete herinnering aan een moment waarop het begon, net zomin als aan een plek waar het begon. Van zodra het kon, op mijn zesde, ben ik les gaan volgen in de academie. Dat is de meest concrete en vroegste herinnering aan maakmomenten. Het maken zelf heeft nooit echt als een keuze aangevoeld, meer als een evidentie, zoals water en eten. Het is altijd aanwezig geweest. Ik zie iets gelijkaardigs in mijn zoon, alleen heeft hij het met luchtvaart.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

Bestaat dat, slecht advies? Ik ben geneigd elk advies als waardevol te beschouwen en te bekijken wat ik ermee kan aanvangen.

Bodemvondsten zijn de rode draad in je werk. Kun je daar wat meer over vertellen?

De bodemvondsten waar ik naar verwijs in mijn werk zijn meestal stenen. Het is daarbij niet zozeer de steen op zich die me interesseert, wel het verhaal van de steen. Is het misschien een steen die ooit in de buik van de wolf uit Roodkapje stak? Of één van Medusa’s slachtoffers?  Op die manier heb ik ondertussen een hele verzameling aan verhalen waarin stenen een rol spelen en waarvan ik me afvraag wat voor stenen het zouden zijn geweest.
Zo wordt van de filosoof en redenaar Demosthenes gezegd dat hij ooit stotterde, en dat hij om dat spraakgebrek te overwinnen kiezelsteentjes in zijn mond stak en zo oefende om te spreken zonder te stotteren. Dat verhaal inspireerde me om zelf met klei een van zijn speeches te brengen.

Heel vaak neem ik gevonden stenen mee van plekken waar ik geweest ben. Dan pin ik de locatie waar ik ze gevonden heb via WhatsApp, en schrijf erna op een briefje bij de steen de locatie op. Echt het werk van een archeoloog dus. Ik heb ondertussen al een grote stenencollectie en loop wat achter met de correcte archivering. (lacht)

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Hm … Ik vind de flow van het maken heerlijk. De aaneenschakeling van ideeën, het samenbrengen van de verschillende dingen die je hebt gemaakt, het zien van nieuwe mogelijkheden. Dat is een soort zone waarin je een eigen taal spreekt en waar, als het goed gaat, alles klopt volgens regels die je zelf hebt bepaald.

Als ik begin aan een werk, weet ik nooit waar het naartoe zal gaan. Vaak begint het met een steen, maar het kan leiden naar iets helemaal anders. Ik hou van het gevoel dat je aan het spelen bent in het maakproces. Als het druk is op mijn andere job (Lizzy is inspecteur specifiek voor het kunstonderwijs, n.v.d.r.) durf ik weleens uit die zone te geraken. Dan heb ik een aantal ateliermomenten nodig om daar terug te geraken.

Tegelijkertijd houden mijn job en mijn kunst elkaar in evenwicht en versterken ze elkaar. Ik zou geen goede inspecteur kunnen zijn zonder ook zelf kunst te maken.

Wat inspireert je niet?

Moeilijke vraag. Enkele woorden die in me opkomen: bureaucratie, merken, namaak, fake.

Waar ben je trots op?

Mijn zintuigen en de gevoeligheid ervan.

Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?

Veel mensen. De regisseur Werner Herzog. De schrijver Donald Niedekker. Zijn boek ‘Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost’ heeft trouwens al voor inspiratie gezocht. Samen met een vriend ben ik een tijd geleden heel spontaan begonnen met het inspreken van audiofragmenten uit het boek. Erna heb ik een reeks schilderijen gemaakt van eenzelfde stuk van de permafrost, telkens op andere momenten in de geschiedenis. Daarna bedacht ik dat het interessant zou zijn om die schilderijen van heel dichtbij te filmen, als een wandelaar die in het permafrost op zoek is naar de plek van waaruit de waarachtige beschrijvingen opborrelen.
Dit is zo’n voorbeeld van hoe tijdens het maakproces vanalles ontstaat en in elkaar klikt. Als het project afgerond is, ben ik trouwens van plan het naar Niedekker op te sturen.

Ik bewonder ook de ondertussen overleden schrijver Sebald. Voor muzikanten Joachim Badenhorst en Sam Beste wil ik dan weer graag eens een platenhoes uitwerken. Met Joachim een film maken lijkt me ook fijn.

Lievelingsmateriaal?

De verf die ik zelf maak. Eigen recept. Het is een verf die niet onmiddellijk hecht en die je dus kan manipuleren. Dat geeft veel vrijheid en mogelijkheden.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Schapen hoeden.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Twijfel is de motor van het maakproces, maar toch kan ik me geen overweldigend groot moment van twijfel voor de geest halen. Ik ben vrij doortastend en besluitvaardig.
Ik heb nog nooit een moment van verlammende angst meegemaakt.

Wie is je grootste steunpilaar?

Mijn beste vriendin Ingrid. We hebben elkaar leren kennen op een vorige job, waar ze ook al mijn steun en toeverlaat was. Dat is heel natuurlijk geëvolueerd naar een vriendschap en we zijn ondertussen al acht jaar bevriend.

Lievelingsbeeld?

De foto die boven mijn piano hangt en die gemaakt is door een goede vriend, wandelfotograaf Philip Boël.

Op de foto staat Knocknarea Hill (Sligo, Ierland), het graf van de legendarische queen Maeve. Men zegt dat ze daarin rechtop staat, begraven in gevechtstenue, met een speer in de hand, gericht op Ulster, waar de vijand was.

De foto illustreert een stukje van de verhalen en stenencollectie die ik aanleg en waarrond ik werk.

Wat is je mooiste zin?

“De tijd zet alles op zijn plaats”

Dat is een gedachte die ik kreeg aangeleerd van Lyudmila, de Oekraïnse vrouw die ik in huis nam na het uitbreken van de oorlog daar.

Wat wil je nog graag doen?

Oh zoveel … Het kunstonderwijs redden. Als inspecteur zit ik alvast in de juiste branche. (lacht)  Een boek maken met mijn verzameling verhalen over stenen. Een tuin aanleggen met een atelier om in te werken zoals die van filmregisseur Derek Jarman, misschien in het buitenland.

Waar werk je?

Meer zien van Lizzy?

Website 

Instagram

Foto’s (c) Wim Van Edom