Liza legt op een intuïtieve manier haar dichte omgeving vast op beeld.

geboortejaar: 1995

geboorteplaats: Gent

woonplaats: Nazareth

bezig sinds 2017

Waar is het allemaal begonnen?

In de lagere school. Als vriendinnen kwamen spelen, verlieten ze ons huis nooit zonder een fotoshoot. In 2017, na mijn opleiding verpleegkunde gaf ik mezelf de vrijheid om voor mijn droom te gaan. Vanaf dat moment viel alles in zijn plooi.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

Slecht advies kan ik het moeilijk noemen. Ik accepteer heel graag feedback over mijn werk. ‘Des goûts et des couleurs, on ne discute pas.’ Als ik het met iets niet meteen eens ben, probeer ik het wel te absorberen. Zo blijf ik kritisch naar mijn eigen werk kijken.

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Momenteel zit ik in mijn laatste masterjaar fotografie op het KASK in Gent. Ik werkte daar twee jaar aan een persoonlijk project. Vanuit mijn eigen ervaring wil ik het maatschappelijk taboe rond psychisch lijden aankaarten. Heel het proces verloopt zeer intuïtief. Een manier van werken waarop ik probeer te vertrouwen, maar die niet altijd even gemakkelijk is. In het begin vond ik het moeilijk om linken te leggen, maar na twee jaar begint alles geleidelijk aan samen te vallen. Sommige beelden krijgen nu meer zin door ze bijvoorbeeld te linken met foto’s die ik meer dan een jaar geleden nam. Het aspect tijd speelt een zeer belangrijke rol in mijn werk. Ik ben mij er ondertussen bewust van dat het een project wordt waar ik graag levenslang aan wil werken.

Daarnaast vind ik het ook fantastisch vergeten foto’s in te scannen die onverwachts een positief resultaat geven.

Ik ben fotografie heel dankbaar. Daardoor heb ik onverwachts al heel diverse plekken ontdekt en interessante mensen mogen ontmoeten.

Wat inspireert je niet?

Stilzitten.

Waar ben je trots op?

Ik ben iemand die heel graag snel resultaat ziet. Ondertussen heb ik geleerd dat tijd (geven) een heel belangrijke bouwsteen is. Zowel op vlak van fotografie als in mijn persoonlijk leven.

Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?

Beeldend kunstenares Sophie Calle en fotograaf Wolfgang Tilmans.

Lievelingsmateriaal?

Mijn analoge camera.

Hoe zie je commerciële fotografie?

Ik had het al even over het begrip tijd. Vaak wordt er in de commerciële fotografiewereld verwacht dat je op een dag een volledige shoot kan plannen en uitvoeren. Ik werk puur op gevoel en intuïtie, wat vaak tot meer nostalgische en authentieke beelden leidt.

Ik kreeg afgelopen zomer een leuke opdracht binnen van een start-up in bedlinnen. De ontwerper gaf me zijn linnen lakens mee naar huis. Ik mocht er een zomer lang mijn ding mee doen en kon er op die manier zelf in slapen. Daardoor kon ik inspelen op onverwachtse momenten, zoals de ochtendzon die binnenvalt. Dat zijn vaak momentopnames, maar die voelen veel echter aan dan bijvoorbeeld het bed perfect strijken om een beeld te maken.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Een gezellige galerij/bar geopend.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Toen ik afstudeerde van het middelbaar. Ik heb toen zeer plots mijn papa verloren. Ik was op zoek naar meer (werk)zekerheid en ging voor een bachelor in de verpleegkunde.

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Mijn lief, zussen, vrienden, mama en mammie.

Lievelingsbeeld?

Wat is je mooiste zin?

‘Miljarden herfsten en dan nog ontroeren’, een citaat van dichter Juliën Holtrigter.

Wat wil je nog graag doen?

Mijn passie voor wijn en fotografie laten samenvloeien. Hoe, wat, waar en wanneer is nog een vraag, maar ik probeer nu zoveel mogelijk ervaring op te doen op vlak van wijn én fotografie.

Waar werk je?

Overal, liefst zo afwisselend mogelijk. Dat kan zijn aan de keukentafel,  aan mijn bureau, in een koffiebar of op de trein.

Meer zien van Liza?

Website

Instagram