Emma tekent en maakt gepersonaliseerde werkjes, zoals een portret voor iemands verjaardag of een geboortekaartje. Meestal in aquarel, maar het materiaal varieert. 

geboortejaar: 1992

geboorteplaats: Kortrijk

woonplaats: Gent

eigenlijk al heel lang aan het tekenen maar enorm actief sinds zomer 2016

Waar is het allemaal begonnen?

Eigenlijk teken ik al heel lang. Ik weet nog dat ik op reis heimwee had naar mijn konijntje toen ik heel jong was. Mijn papa tekende mijn ‘grijsje’ voor me en dat maakte me weer rustig. Hij was tekenleraar en natuurlijk wilde hij zijn vier kinderen daar ook warm voor maken. Ik heb mijn tekentalent zeker en vast van hem. Ik stopte een hele tijd met de tekenacademie omdat ik te veel hobby’s had maar begon terug in 2003 en ben daar zo blij om. In 2010 ging ik de lerarenopleiding volgens met als vakken plastische opvoeding en project kunstvakken. Een mooie opleiding maar op sommige vlakken voelde ik te weinig uitdaging en ik werd lui. Creatief voelde ik me niet meer.

In augustus 2016 maakte ik een klein zelfportret van mezelf tussen een hele hoop planten. Mijn vriend wilde graag een werk voor in zijn kamer. Hij verzon ook de hashtag #furiadifiori bij een foto van mezelf tussen enkele bloemen. Toen vroegen andere vrienden ook een furia di fiori-werkje en sindsdien is de vraag blijven groeien. 

Op hetzelfde moment was er een echte babyboom in mijn gezin. Mijn twee zussen en broer kregen allemaal hun eerste kindje(s) in minder dan een jaar tijd. Ik ontwierp de geboortekaartjes en babyborreluitnodigingen. Door heel veel te tekenen, kreeg ik weer heel veel inspiratie en ontwierp ik ook andere reeksen. Nu kan ik niet meer stoppen.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

Dit is een moeilijke vraag want meestal kies je zelf nog altijd wat je doet met je leven. Ik heb altijd veel mensen rond me gehad die het beste voor me wilden en daarom hun advies gaven. Ik heb een kleine periode moeite gehad met het feit dat ik niet tekenen, illustratie of KSO gestudeerd heb en wel een beroep ‘waar ik later iets kan mee doen’, maar uiteindelijk ben ik nu toch waar ik wilde zijn. Tuurlijk krijg je soms advies waar je niet veel aan hebt of maak je zelf verkeerde keuzes maar jij kiest nog altijd hoe je het opvat en aanpakt.   

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Wanneer ik zie dat mijn schets begint te lijken op wat ik in mijn hoofd heb. Soms kan mijn eigen hand me zo teleurstellen omdat ik die ene streep net niet juist krijgt. Ik kan enorm vloeken als ik in zo’n fase zit maar dan ook enorm uitgelaten glimlachen als het lukt. Ik verstop nooit hoe ik me voel over mijn werk, daarover wil ik niet bescheiden zijn.

Wat inspireert je niet?

Een slordige werkplek. Het klinkt stom maar ik kan pas werken als ik wat orde rond me heb. Het moet niet blinken maar een tafel vol werk of materiaal is enorm afleidend. Orde rond me verdrijft de chaos uit mijn hoofd.

Waar ben je trots op?

De geboortekaartjes en de babyborrelkaartjes voor mijn vier neefjes. Ik ben blij dat ik dit als een cadeau aan mijn zussen en broer kon geven. 

Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?

Op dit moment is iedere samenwerking enorm spannend voor mij. Op zich ben ik nog niet zo lang bezig en iedereen die interesse toont in mijn werk kan ik alleen maar bedanken. 

Lievelingsmateriaal?

Tekenpotlood en aquarel. Ik gebruik het niet zoals de traditionele aquarellisten en ga ook nooit echt warmlopen van landschapsschilderijen. Ik heb het gevoel dat ik meer controle heb bij aquarel dan bij stiften of kleurpotloden. Mijn droom is om eens echt te werken met zo’n nieuwe iPad. Wat ik online zie is geweldig, behalve de prijs. (lacht)

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Ik denk wat ik nu doe. Ik kan me moeilijk een leven inbeelden waar ik niet kan of wil tekenen, maar hoogstwaarschijnlijk zou ik ook lesgeven en zoeken naar meer.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Aangezien ik vorig jaar erg rustig gestart ben, voelde ik nog niet zo veel twijfelmomenten. Vroeger ging ik altijd erg twijfelen voor ik eraan begon en dan blokkeerde ik vaak maar nu probeer ik gewoon te doen. Zeker als ik een werk maak voor iemand anders. Tuurlijk is er twijfel maar ik probeer in conversatie te gaan met iedereen rond mij en de klant en dat brengt rust. 

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Mijn lief, Maarten. Door hem ben ik terug vaker beginnen tekenen en werd ik opnieuw trots op mijn werk. Hij durft me erop te wijzen als ik een project aan het ontwijken ben of als het niet goed is. Hij is een van de enigen van wie ik commentaar echt helemaal kan aanvaarden. 

Lievelingsbeeld?

Twee foto’s van mijn grootvader met onze hond Lars. Ik vind het zo’n innige reeks waar je de liefde die ze voor elkaar hadden duidelijk ziet. Dan ook nog een beeld van Rik Wouters waar hij zijn Nel in een erg natuurlijke pose schildert. Beelden waar je iemand vastlegt op een erg natuurlijke en nauwelijks geposeerde manier, zijn mijn favoriet.

Wat is je mooiste zin?

 “Let it always be known that I was who I am”

van Laura Marling in het lied ‘Rambling Man’. Een kleine herinnering om jezelf te zijn, ook al is dat geen perfectie.

Wat wil je nog graag doen?

Op dit moment is het nog allemaal heel leuk maar een muurschilderij zou wel enorm cool zijn om te doen.  

Waar werk je?

Liefst in ons huisje aan een tafel (bureau, keukentafel, living…) met wat muziek op. Ik zit niet zo graag alleen te werken in een atelier of bureau. Mensen rond me die hun werk doen is altijd een plus. 

Meer zien van Emma?

Instagram