Vertrekkend vanuit het idee van vormgeving, speelt Ella met vormen en kleur en probeert er iets waardevol van te maken.

geboortejaar: 1992

geboorteplaats: Gent

woonplaats: Gent

sinds altijd bezig, Ella heeft altijd alles volgetekend.

Waar is het allemaal begonnen?

Toen ik jonger was, wou ik grafische vormgeving studeren. Ik wist heel goed wat ik wou: een combinatie tussen tekst en beeld en daar dan mee spelen. Ik heb uiteindelijk vrije grafiek gestudeerd. Dat idee is vanuit grafisch ontwerp ontstaan, toen bleek dat vooral het grafiek-gedeelte erin me aansprak. We mochten tijdens de opleiding heel abstracte dingen uitwerken, dat voelde heel vrij aan.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

Moeilijke vraag. Wat ik doe is redelijk breed: ik ben niet enkel illustrator of grafisch vormgever. Daarom zeggen mensen me soms dat het gemakkelijker is als je je specialiseert. Omdat je je dan beter kan focussen en de mensen het beter begrijpen, dat het dan duidelijker is wat je doet. Maar ik hou van vormgeven en maken en doordat ik breed werk, zorgt het altijd voor verschillende uitkomsten, komt het wat vanzelf. Ik ben heel blij dat ik het zo doe. Daarnaast schrijf ik ook, zoals in het boek ‘God’s Lam’ dat ik maakte met Astrid Verplancke.

Ik weet eigenlijk ook zelf niet altijd wat ik doe. (lacht)

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Het moment dat je voelt dat iets klopt en dat het beeld juist zit. Dat moment is niet per se als het werk af is, het kan zelfs zijn als ik snel een schets aan het maken ben en dan voel dat het goed zit, dat het rond voelt.

Het bezig zijn op zich is ook wel een mooi moment. Als ik bijvoorbeeld ’s avonds in het atelier bezig ben en voor niets of niemand beelden maak, daar kan ik heel erg van genieten. Het plezier van het maken. Soms komt het, maar soms ook echt niet. Het is juist daarom dat het goed doet. Je weet het nooit op voorhand.

Een moeilijk moment vind ik dan weer het toonmoment, vooral als ik iets in opdracht maak. Je geeft het op zo’n moment bloot en dat is heel persoonlijk.

Wat inspireert je niet?

Ook moeilijk. Er is superveel dat me wel inspireert. Niets zou ik dus zeggen. Of misschien het financiële.

Waar ben je trots op?

(denkt na) Jah … (lacht)

Ik voelde wel trotsheid toen ik met Astrid ‘God’s Lam’ heb gemaakt. 

We hebben toen tentoongesteld in de Sint-Kwintenskapel en lamsworstjes geserveerd. Helemaal in thema. (lacht) Dat vond ik zalig, dat alles samenkwam en met humor kon gebeuren. 

Ik ben ondertussen ook al zo’n drie jaar bezig aan een nieuw project met Astrid. Het is opnieuw een boek. Deze keer gaat het over een heel grote vrouw, Madeleine. Het boek gaat over haar leven en verlangens. We hebben al wat stukken geschreven en beelden gemaakt. Het gaat traag, maar ze is de hele tijd bij ons. 

Ik ben trots op dingen gewoon mogen doen. En ze ook doen. 

Wie zou je graag ontmoeten en met wie zou je graag samenwerken?

Ik zou graag verder samenwerken met mensen die ik ken, zoals mijn zus en Astrid. Ik vind het heel tof om van daaruit van alles te laten groeien. Voor de rest zou ik graag nog eens samenwerken met een filmfestival, of met uitgeverij Boycott: dat is een Nederlandse uitgeverij van kinderboeken die heel vormelijk werkt. Paul Cox vind ik dan weer super inspirerend. Hij vat wat hij doet op als een spel en werkt heel vormelijk. Hij maakt heel mooi werk vind ik.

Lievelingsmateriaal?

Ik werk vaak met zwarte inkt en een penseel. Dat vloeit en zorgt voor goede lijnen.

En ik hou ook van heel vettig krijt, en gebruik vaak plakband om vormen uit te sparen of af te plakken.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Iets in de sociale sector. Met mensen bezig zijn. Ik heb nog halftijds als persoonlijke assistent gewerkt bij iemand in een rolstoel en vond dat fijn.

Maar het maken of schrijven zou er sowieso ook altijd in zitten.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Twijfel komt er elke keer opnieuw bij. Ik moet wel zeggen dat ik sinds een jaar niet meer twijfel aan dat ik dit wil doen. Ik zie vaak in mijn omgeving dat anderen zich die vraag wel stellen: doe ik het nog graag? Is het het waard? Ik voel dat het spelen me deugd doet, het maken, ermee bezig zijn. Dus die twijfel is eigenlijk wel weg.

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Dat is een moeilijke. Veel mensen. Mijn zus. Mijn ouders hebben me ook altijd losgelaten in beslissingen, hebben er altijd vertrouwen in gehad. 

Al zou ik soms ook wel deugd hebben van iemand die af en toe zegt hoe ik de dingen best kan doen. Als zelfstandige moet je zoveel dingen alleen beslissen en daar heb ik het soms wel moeilijk mee. 

Lievelingsbeeld?

Ik kreeg net een boek van een vriendin cadeau, en vind het echt een hele schone cover! (lacht)

Vaak koop ik boeken voor de cover, daar kan ik echt zo gelukkig van worden!

Wat is je mooiste zin?

“Toch is het leven goed”

Een zin van Valeer Deschacht. Het is de titel van een poëzieboekje dat ik heb gekocht op basis van de cover, het is er ook altijd en overal in mijn leven. Die “toch” maakt het heerlijk relativerend.

Wat wil je nog graag doen?

Van alles. (lacht) Ik wil vooral verder doen hoe ik nu bezig ben, op verschillende manieren blijven maken. Spelen met het vormgeven. Ik zou ook graag beter worden in puur vormgeven.

Vooral nog veel maken en erin groeien.

Waar werk je?

Meer zien van Ella?

Website 

Instagram