Celina maakt textiele schilderijen met vilt, restmateriaal, draad, handgeborduurde collages en patchworks. Daarnaast tekent ze met oliepastel en kleurpotlood.
geboortejaar: 1996
geboorteplaats: Wilrijk (Antwerpen)
woonplaats: Gent
in 2015 kunst beginnen maken, vanaf 2018 maakt ze werk waar ze 100% achterstaat en dat echt uit haarzelf komt.
Waar is het allemaal begonnen?
Het zat er altijd al in, maar toen ik vanaf het derde middelbaar naar de kunstschool mocht gaan (Sint-Lucas KSO Antwerpen), is het kunstzaadje echt beginnen floreren. (lacht)
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
Toen een docent me zei dat ik best stopte met de richting schilderkunst.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Het mooiste moment komt op het kantelpunt waarop het beeld dat je voor ogen had in je hoofd plots tot zijn recht komt na een hele tijd zwoegen en uittesten. De stappen die daarna komen zijn dan alleen nog maar spelen en de laatste stappen uitvoeren.
Wat inspireert je niet?
Hippe trends en dingen die niet authentiek zijn.
Waar ben je trots op?
Ik ben er trots op dat ik het leven van mijn mama kan voortzetten en eren door haar stoffen te gebruiken in mijn werk. Zo is ze toch nog steeds dicht bij me.
Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?
Er zijn veel kunstenaars en designers waar ik erg naar opkijk en graag eens een samenwerking mee zou doen. Mijn mama heeft heel haar leven bij Dries Van Noten gewerkt. Het zou een grote eer zijn om met hem samen te werken. Daarnaast zijn er jonge kunstenaars en makers die ik erg intrigerend vind zoals Paloma Wool, Wilder, Erin Jane Nelson en Lies Mertens.
Lievelingsmateriaal?
Dat hangt van de periode af, maar meestal is dat wol, of een materiaal dat geborgenheid uitdrukt.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Ik ben heel erg geïnteresseerd in de psyche van de mens, dus dan was ik waarschijnlijk psycholoog of therapeut geworden.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Mijn grootste twijfelmoment was toen ik in de richting schilderkunst afgestudeerd was en daarna nog een studierichting wilde volgen. Mijn hart reikte al jaren naar het medium textiel, maar mijn hoofd neigde naar de lerarenopleiding. Die zomer bleef ik heel de tijd twijfelen. Ik was in mijn hoofd constant aan het jongleren met rede en buikgevoel. Uiteindelijk kwam ik ergens midden september terecht op een verjaardagsfeest en iedereen daar moedigde mij aan om toch voor textielontwerp te kiezen. Diezelfde nacht schreef ik me ervoor in, en tot op vandaag is dat de beste keuze die ik gemaakt heb! (lacht)
Wie is jouw grootste steunpilaar?
By far mijn patatje! Hij is ook kunstenaar en steunt mij in alles wat ik doe. Hij is mijn persoonlijke cheerleader. (lacht)
Lievelingsbeeld?
Wat is je mooiste zin?
Ik heb onlangs een tekening gemaakt met de zin “What might have been love, almost but not yet”
Pijnlijk maar prachtig. Deze blijft toch al een hele tijd nazinderen in mijn hoofd.
Wat wil je nog graag doen?
Er zijn nog veel dingen die ik graag wil doen! Een paar buitenlandse residenties staan zeker op mijn droomlijst. Een solo expo in het buitenland en fijne ontmoetingen en kruisbestuivingen met andere artiesten en designers zouden het compleet maken!
Waar werk je?
makers over hun passie. 