Alex Gabriels – keramiek – makers over hun passie.

Alex maakt hand gedraaid tafelgoed en tafeldecoratie in klei. Ze wil alleen als het nodig is de klei verstoppen onder een glaslaagje, omdat het anders geen gebruiksgoed kan zijn. Liefst zou ze het steeds in zijn puurheid behouden.

geboortejaar: 1966

geboorteplaats: Tienen

woonplaats: Kampenhout

2,5 jaar intensief bezig met keramiek, al 8 jaar minder intensief

Waar is het allemaal begonnen?

Toen ik heel jong was en nog geen lief had en nog tijd had om avondschool keramiek te volgen. (lacht) Helaas vond ik al snel een lief en heb ik de keramiekplannen ettelijke jaren moeten opbergen.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

Ik heb eigenlijk nooit slecht advies gekregen, toch niet dat ik mij kan herinneren … Het slechte advies dat ik aan mezelf heb gegeven is om zo lang te wachten om terug met keramiek te beginnen.

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Het afdraaien! Als je een vorm gedraaid hebt moet je wachten tot het leerhard is om af te draaien, dus eigenlijk zit je nog met een min of meer lompe vorm na het draaien. Erna, bij het afdraaien haal je het teveel aan klei weg en kan je pas echt de vorm beginnen sculpturen tot de gewenste vorm.

Wat inspireert je niet?

Ik kan zo niet meteen iets bedenken. Onbewust denk ik dat alles wel kan inspireren, zelfs een lelijk meubel of een lelijk stuk keramiek.

Dat laatste wil ik dan sowieso naar mijn hand zetten en er mijn eigen interpretatie aan geven. Dat wordt dan de uitdaging. (lacht)

Ik heb ’s nachts dikwijls inspiratie. Ik kan echt wakker liggen en nadenken over nieuwe ideeën en nieuwe vormen.

Op zo’n momenten zet ik ze denkbeeldig op papier. ’s Morgens zet ik ze dan echt op papier en probeer ze zo snel mogelijk te realiseren. Soms is dat een succes, soms ook een tegenvaller. (lacht)

Waar ben je trots op?

Dat ik na mijn carrière in de reclamewereld als art director nog een tweede carrière als keramist kan uitbouwen.

Wie zou je graag ontmoeten/met wie zou je graag samenwerken?

Ik werk sowieso graag samen met andere keramisten, dat verbreedt telkens mijn kennis. Door erover te praten, door naar hen te kijken: ik leer er altijd van bij. Zelfs al zijn het soms kleine dingetjes, die kunnen soms van groot belang zijn.

Lievelingsmateriaal?

Belgische klei!

Liefst de roodbakkende, zoals de oerdegelijke Belgische bakstenen.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Een paar jaren geleden ben ik op de interieurafdeling van de hogeschool een infodag gaan volgen. Ik wilde aan die opleiding beginnen, maar ze raadden mij dat af omdat het niet combineerbaar was met mijn keramiek en mijn freelance job. Dus als ik geen keramiek had gedaan, was ik nu aan een opleiding interieurvormgeving bezig.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Ik heb met heel veel passie en plezier als art director in de reclame gewerkt, maar aan alle mooie liedjes komt een einde, en dat was mijn twijfelmoment. Toen ik stopte was ik niet zeker dat het een goed idee was om niet meer vast in een bureau te werken, maar ik ben toen toch gaan freelancen en kon zo perfect mijn keramiek met reclame combineren. Nu vraag ik me af waarom ik daar zo over getwijfeld heb. Ik had het veel eerder moeten doen. (lacht)

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Het klinkt misschien heel melig, maar mijn partner Philippe is mijn grootste fan, klankbord, manager, creative director, coach en business partner.

Lievelingsbeeld?

Het beeld dat ik heb als ik naar buiten kijk vanachter mijn draaischijf. Ik kijk uit op een bos, en elke dag ziet dat beeld er net ietsje anders uit. Dat maakt het zo boeiend.

Wat is je mooiste zin?

Dat je van een mooie tafel wel kan eten.

Wat wil je nog graag doen?

Heel veel, de dagen zijn gewoon veel te kort. (lacht)

Laat ons hopen dat ik dit nog héél lang kan doen om zo al mijn plannen te realiseren.

Waar werk je?

In mijn atelier thuis, maar dat is ondertussen uit zijn voegen aan het barsten. We hebben een nieuw pand gekocht dat we gaan renoveren en mijn atelier verhuist dan naar een schuur in een oude hoeve.

Ik vind het trouwens geweldig dat klanten hier telkens met een blij gezicht buiten gaan. Ik vind het heerlijk om anderen gelukkig te maken met mijn keramiek waar ik met veel plezier en passie aan gewerkt heb. Maar het is een dubbel gevoel, omdat ik het telkens ook zeer moeilijk vind om mijn stukken te zien vertrekken. Misschien herkenbaar voor de andere makers? (lacht)