Stijn improviseert met drum, gitaar, zang, tekst en geluid.

geboortejaar: 1988

geboorteplaats: Kortrijk

woonplaats: Gent

Vindt het moeilijk om te zeggen sinds wanneer hij precies bezig is. Misschien zijn er twee belangrijke momenten. Het eerste is toen hij in het tweede leerjaar mocht spelen op de basgitaar van zijn meester. Het tweede moment was toen hij als twaalfjarige klassieke gitaar speelde en zijn leerkracht samenspel zei: “Dat zijn akkoorden!”, en Stijn dus al akkoorden speelde voor hij wist wat ze waren.

Waar is het allemaal begonnen?

Zoals hierboven gezegd, in het tweede leerjaar, toen ik op de basgitaar van mijn meester mocht spelen.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

Dat vind ik moeilijk. Misschien was het een advies van iemand die vroeg waarom ik experimenteer en dus onconventionele keuzes maak die misschien niet iedereen aanspreken. De persoon in kwestie speelt zelf in een coverband. Dat is natuurlijk ook leuk en je kan ermee op veel plaatsen spelen. Ik denk dat hij niet verstaat waarom ik het me zo moeilijk maak. (lacht)

Maar ik ben het niet 100% eens met zijn advies, toch niet voor mij. Ik zou niet gelukkig zijn met enkel covers te spelen. Het is een advies dat ook een beetje impliceert dat het niet de moeite is om je eigen taal te zoeken.

Pas op, ik ben niet tegen covers spelen. Er zit iets moois in kijken naar wat er al is, en wat mensen kennen. We hebben soms een aanknopingspunt nodig.

En natuurlijk, als je zoekt voorbij wat er al is, ga je ook farcen tegenkomen. (lacht)

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Samen spelen met andere muzikanten en dat er iets leuks, iets moois uitkomt. Dat het goed voelt. Met weinig materiaal kan je je al goed amuseren samen, zeker als er ruimte is voor spontaniteit en er niet te veel verwachtingen zijn.

Wat inspireert je niet?

Het verkeer. (lacht)

Waar ben je trots op?

Dat ik door het ingangsexamen ben geraakt van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen en er drum heb kunnen studeren. Dat leek toen echt zot.

Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?

Daar heb ik niet echt een specifiek antwoord op. Dat zijn muzikanten waarbij ik me op mijn gemak voel en met wie het aangenaam spelen is.

Als het voelt als samen spelen, op gelijke voet, en niet in een professor – leek verhouding. Als het spelen voelt als een goed gesprek.

Iemand waar ik graag eens mee zou willen spelen is Espen Reinertsen (Espen is een Noorse saxofonist, fluitist, componist en muziekproducent, n.v.d.r.). Maar ja, tegelijkertijd zou ik misschien wel schrik hebben dat het niet klikt, of een soort faalangst hebben.

Lievelingsmateriaal?

Een slaginstrument, of misschien cimbalen. Ik kan niet echt zeggen waarom. Het is een veelzijdig instrument, maar dat kan je eigenlijk van alle instrumenten zeggen.

Ik denk dat ik ervoor kies omdat ik er een emotionele connectie mee heb.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Kok, of iets met landkaarten, gebiedskaarten.

Kok omdat ik graag bezig ben met eten. In mijn familie is het een belangrijke manier om samen te zijn, zowel eten als koken. Ik denk dat ik dat dus wat overgeërfd heb. Ik vind het ook gewoon leuk. Koken is, net als muziek, een beetje improviseren: wat ligt er thuis, hoeveel tijd heb ik?

Landkaarten fascineren me. Het is een interessante manier om je in te beelden hoe een landschap eruitziet. Ik weet niet in welke mate het ermee verbonden is, maar ik heb ook een goed oriëntatievermogen. (lacht)

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Heel mijn leven. (lacht)

Deze vraag doet me denken aan een LFO (LFO staat voor Lage Frequentie Oscillator. In de muziekproductie is een LFO een elektronisch circuit dat een golfvorm genereert. Visueel ziet het eruit als een horizontale lijn die verschillende vormen aanneemt, van grote pieken en dalen, tot meer zacht golvend, n.v.d.r.).

Mijn twijfel maakt een willekeurige beweging. Wel een trage. (lacht) De twijfel is er altijd, maar in verschillende intensiteiten.

Dit doet me trouwens denken aan een optreden waar ik naartoe ben gegaan. Achteraf was er een jam-moment en vroeg de artiest of er muzikanten in de zaal waren. Ik heb meegedaan, alhoewel ik er niet echt super veel zin in had op dat moment. Er was geen drum, dus heb ik gitaar gespeeld, maar ik kwam niet echt in een flow. Op een bepaald moment vroeg hij: “Is er een nummer dat jij wil spelen?”. En ik kon echt op niets komen. Daar zit ik dan, ik zeg dat ik muzikant ben en ik kan op geen enkel lied komen. Dat moment was confronterend en heeft wel wat twijfel veroorzaakt, maar achteraf gezien kan ik het wel plaatsen.

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Mijn lief. Ze zorgt ervoor dat mijn LFO minder diep gaat. 

Lievelingsbeeld?

Dit werk, ‘De grijze boom’ van Mondriaan spreekt me heel erg aan. Het is een schilderij met een bepaalde abstractie en sombere kleuren. Ik hou van de repetitieve beweging in de takken, en vind het leuk dat het een werk van Mondriaan is. We associëren hem met abstract werk met de typerende kleurvlakken in primaire kleuren, wat ver lijkt te staan van dit werk. Dit schilderij toont dat ook Mondriaan zoekende was, en dat er heel wat evolutie in zijn werk zit.

Wat wil je nog graag doen?

Op straat gaan spelen. Een live dansmuziekband oprichten met elektronische drums, en graag met een leuke bassist.

Waar werk je?

Op meerdere plaatsen. In een studio, maar ook veel thuis. Soms ga ik gewoon naar buiten met een gitaar. Ik heb bijvoorbeeld al op de Kouter in Gent gespeeld.

Meer zien van Stijn?

Instagram 

Bandcamp 

Website 

Stijn treedt op vrijdag 5 december om 20u op in Show Show Gallery, Beverhoutplein 6, 9000 Gent. Vrije bijdrage, iedereen welkom.