Paulien Jans – kunst – makers over hun passie.

Paulien maakt schilderijen op koper en textielobjecten. Momenteel is ze gefocust op ‘textile love letters’.

geboortejaar: 1997

geboorteplaats: Hasselt

woonplaats: Gent

bezig sinds 2016

Waar is het allemaal begonnen?

Toen ik in het middelbaar naar het kunsthumaniora ging, bloeide ik helemaal open. Na mijn master in schilderkunst aan LUCA school of arts in Gent voelde ik een drang om mijn thema’s te vertalen naar andere media en materialen. Zo ben ik aan een master in textiel ontwerp begonnen. Ondanks de huidige omstandigheden ben ik enorm blij met die keuze. Naast alle nieuwe technieken die ik nu beheers, vond ik een nieuwe vertaling van mijn werk via textiel, ben ik gegroeid en heb ik nieuwe mogelijkheden ontdekt.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

Slecht advies is me niet echt bijgebleven denk ik.

Op het jaarlijkse kerstfeest vraagt mijn tante wel hoe ik brood op de plank zal brengen.

Familie raadt me altijd aan om een educatieve master te studeren, maar ik geloof dat leerkracht zijn echt een roeping is en niet voor iedereen weggelegd is.

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Mijn hart gaat echt sneller slaan wanneer er na een lange inspiratie-dip een idee in mijn hoofd springt. Dat zijn vaak zeer gerichte, afgewerkte en visuele beelden. Ik ben niet iemand die zonder plan of concrete visie aan een nieuw werk begint. Omdat ik enorm kritisch ben, ga ik pas aan de slag wanneer ik zeker ben dat het een geslaagd beeld zal opleveren.

Het afgelopen jaar had ik vaak momenten waarbij ik dacht dat sommige ideeën te intens, dramatisch of risicovol waren. Het borduren van bepaalde zinnen met onthullende geheimen of spuiten met graffiti op een jacquard weefsel bijvoorbeeld. Wanneer ik die na lang twijfelen toch uitwerkte, werden ze erg goed onthaald.

Zo leerde ik dat het belangrijk is om jezelf te blijven uitdagen en niet bang te zijn voor sommige ideeën. Hoe meer ik mijn hart durf bloot te leggen, hoe beter het werkt. Het graven in mijn emoties is erg zwaar, maar het is tegelijk ook helend om ze te verwerken tot beelden.

Wat inspireert je niet?

Dat is een moeilijke vraag omdat bijna alles dat ik meemaak me inspireert. Mijn werk is steeds een interpretatie van emoties die ik ervaar in en door mijn leefwereld, vrienden, relaties of herinneringen.

Waar ben je trots op?

Ik ben trots op hoe ik het afgelopen jaar ondanks alles toch ben blijven verder werken en groeien. De vlucht inwaarts heeft me de ruimte geboden om een andere blik te werpen op bepaalde herinneringen. Het zijn dingen ik nu via borduursels van tekst en tekeningen verwerk in mijn dekens. Ik ben ook trots op hoe ik steeds meer dingen durf te zeggen en tonen.

Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?

Door stages te doen bij kunstenaars en ontwerpers zoals Berlinde de Bruyckere en Nathalie van der Massen heb ik op korte tijd enorm veel bijgeleerd en meegemaakt. Zo’n ontmoetingen en ervaringen ga ik blijven opzoeken. Daarnaast heb ik enorm veel getalenteerde vrienden waarmee ik graag expo’s of samenwerkingen wil doen. Kunstenaars die ik enorm graag wil ontmoeten zijn Chloe Wise, Tracey Emin en Louise Bourgeois.

Lievelingsmateriaal?

Voor mijn schilderijen ongetwijfeld koper. Ik eindigde mijn masterjaar in schilderkunst met bijna uitsluitend schilderijen op koperplaten. Het is een glad en glanzend materiaal dat de perfecte drager is voor intieme stillevens. Het materiaal vraagt en versterkt een vluchtige en naïeve penseelstreek. In de reflectie zie je jezelf, wat een extra laag aan het werk geeft. Het metaal zal doorheen de jaren oxideren waardoor het net datgene dat je vastlegt, opnieuw vergankelijk maakt.

In mijn textiel werk zal ik altijd kiezen voor duurzame en natuurlijke materialen zoals linnen, zijde en wol.

Die combineer ik met technieken zoals machinaal borduren, om dingen te maken die stevig en blijvend zijn. De duurzaamheid van het materiaal contrasteert met fragiele thema’s als liefde, relaties en ongrijpbare emoties. Als een strijdkreet om van de vluchtigheid terug te keren naar iets dat blijft. De klassieke wollen dekens zijn daarvoor de perfecte dragers.

Ik bewerk ze met machinale borduursels in mijn handschrift in combinatie met typografie, om het effect te creëren van een kladversie van een brief. Het steeds herschrijven, herdenken en doorstrepen van woorden, waardoor je echt mijn gedachtengang kan volgen.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Ik heb het gevoel dat het kunstenaarschap vaak wordt onderschat. Jezelf steeds in vraag stellen, jezelf blijven vernieuwen, steeds graven en je hart openrijten en blootgeven … En toch, ik kan niet anders. Als ik dit niet had gedaan dan ongetwijfeld iets met koken, interieur of wie weet een eventbureau met mijn vriend. Ik hoop dat ik dit zo lang mogelijk kan blijven doen, of kan combineren met een job in de creatieve sector.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

Ik ben zeer kritisch voor mezelf waardoor ik eigenlijk voortdurend twijfel. Dat zorgt er soms voor dat ik ideeën te snel afkaats of onzeker ben.

Toen ik vorig jaar na vier jaar schilderkunst omschakelde naar textiel had ik veel twijfelmomenten. Ik beheerste de technieken nog niet en moest mijn taal volledig opnieuw uitvinden in een nieuw medium.

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Mijn lief, vriendinnen en familie. Ik heb het geluk dat ik omringd word door mensen die in mij geloven en mij doorheen alle fijne en minder goeie momenten sleuren.

Lievelingsbeeld?

De videokunst en foto’s van Ana Mendieta raken me enorm.

Dit is een filmstill uit een van haar videos.