Marian schrijft essays, romans, columns en onlangs een pamflet.
geboortejaar: 1974
geboorteplaats: Amsterdam
woonplaats: Amsterdam
haar debuutroman kwam uit in 2006, vanaf toen werd ze gelezen (zij het aanvankelijk niet veel)
Waar is het allemaal begonnen?
Met het lezen van de roman ‘Pedro Paramo’ van Juan Rulfo. Voor het eerst dacht ik: dat wil ik ook. Het is totaal verschillend van wat ik zelf schrijf, maar dat hoort denk ik bij inspiratiebronnen, dat ze juist zo anders zijn dan wat je zelf doet en kan.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
Ik leg sowieso elk advies naast me neer, dus herinner me de slechte net zomin als de goede.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
De zeldzame momenten dat alles met alles in verbinding lijkt te staan, lijkt samen te vallen, en dat het dus voelt alsof je de werkelijkheid hebt gevat. Waarna die werkelijkheid natuurlijk al snel weer in duizenden stukjes uiteenvalt.
Wat inspireert je niet?
Ik kan heel slecht tegen geklaag, echt heel slecht, ik vind niets saaiers dan benoemen wat er allemaal stom is of tegenzit. Tegelijkertijd, als iemand het echt heel grappig doet, kan het zeker inspirerend zijn. Oftewel: niets is eenduidig.
Waar ben je trots op?
Nergens op. Ik ben gevormd door de mensen, tijd en wereld om me heen, het zou misplaatst zijn om ergens trots op te zijn als ik zoveel niet zelf in de hand heb gehad. Ik kan wel heel tevreden of gelukkig zijn met iets van mezelf, voornamelijk met mijn eigen ideeën. Ik vind het goed toeven in mijn hoofd.
Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?
Ontmoeten: iemand die alles weet van kwantummechanica, iemand die in een stam leeft in bijvoorbeeld het Amazonegebied waar de moderniteit nog niet is doorgedrongen, Jeff Bezos, omdat ik toch benieuwd ben hoe hij zijn rijkdom verantwoordt, een boeddhistische monnik, iemand die vecht in het vreemdelingenlegioen, zo kan ik nog wel even doorgaan, eigenlijk iedereen die voor mij het ultieme ‘vreemde’ vertegenwoordigt.
En samenwerken zou ik het liefst met mijn vriend, aan een scenario voor een serie, daar hebben we al een geweldig idee voor. Het is met niemand zo fijn brainstormen als met hem, vooral in het café.
Lievelingsmateriaal?
Internet. Ik vind het nog steeds magisch, alle kennis, informatie en creativiteit die daar met een paar klikken te vinden is.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Ik zou het echt niet weten, omdat ik niet weet wat er op mijn pad zou zijn gekomen. Als ik op de middelbare school een betere natuurkundeleraar had gehad denk ik dat ik Astronomie was gaan studeren. Als ik beter had nagedacht over wat ik wilde, zou ik nooit Psychologie zijn gaan studeren, maar dan had ik ook niet de docent ontmoet die mijn denken zo zwaar beïnvloed heeft. Als kranten en tijdschriften mij niet hadden gevraagd om artikelen en columns voor hen te schrijven was er niet zoveel uit mijn pen, of computer, gekomen. In essentie zie ik mezelf als observerende steen: ik moet aan het rollen worden gebracht. De maakbaarheidsideologie is dan ook niet aan mij besteed. Ik hoop trouwens wel dat ik in dat andere iets creatiefs zou hebben gedaan.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
De keer dat mijn ex me vroeg naar Berlijn te komen waar hij tijdelijk woonde. Het was bijna een jaar uit, ik was er eindelijk (bijna) overheen en ik wist dat als ik zou gaan we weer geliefden zouden worden. Alles in mij schreeuwde dat ik niet moest gaan. Ik ging toch. Inmiddels zijn we meer dan tien jaar verder, zijn we nog steeds samen en hebben we een prachtige zoon. Het is zoals het citaat uit de film ‘The 25th hour’: “It all came so close to never happening. This life came so close to never happening”. Als ik destijds niet naar Berlijn was gegaan, was ons zoontje er nu niet geweest.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Dat zijn mijn beste vriendinnen, er is niets dat die band nog kan verbreken.
Lievelingsbeeld?
Totaal onbevattelijk en daarom zo mooi. Bovendien vind ik de dubbele lading van het You are here heel fijn, je bent hier, op deze plek, maar ook: je bent er, je leeft!!
Wat is je mooiste zin?
“Style is a way of doing, a way of being done.”
Afkomstig uit het gedicht ‘Style’ van Charles Bukowski. Ik begin er het hoofdstuk ‘Dans’ uit mijn Zelfverwoestingsboek mee. Voor mij getuigt die zin echt van een levenshouding. Alles gaat om stijl, de stijl waarmee je in het leven staat, waarmee je met pijn, geluk en tegenslag omgaat (a way of being done), waarop je je tot anderen en de wereld verhoudt. Hoe je het ook doet, doe het met opgeheven hoofd. Stijl is moraal.
Wat wil je nog graag doen?
Oh zoveel! Meer boeken en essays schrijven, een tv-serie schrijven, kwantummechanica begrijpen en hopelijk ook van alles wat ik nu nog niet heb bedacht.
makers over hun passie. 