Eva doet visueel onderzoek naar plaatsen en mensen die daaraan gebonden zijn, waarbij ze zich op een spontane manier laat leiden door ontmoetingen, licht en kleuren.

geboortejaar: 1991

geboorteplaats: Neerpelt

woonplaats: Antwerpen

afgestudeerd in 2016

Waar is het allemaal begonnen?

Ik denk bij mijn oude buurman. Toen ik kind was, gaf hij me over de heg boeken cadeau. (lacht) Hij heeft me warm gemaakt voor literatuur en verhalen, die zijn allebei nog steeds een grote inspiratiebron. Studeren aan de academie heeft ook een grote rol gespeeld. Ik weet nog dat ik me tijdens de eerste dagen enorm thuis voelde. Omringd zijn door mensen met dezelfde interesse gaf me veel energie.

Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?

“Geen fotografe worden, want dat is één van de meest asociale beroepen.”

Ik ben blij dat ik dat advies niet gevolgd heb, want fotografie heeft me juist bij veel mensen gebracht. Soms voel ik me als een kameleon die van kleur verandert om zich aan te passen aan de omgeving, dat is best sociaal. (lacht)

Mooiste moment tijdens het creatieproces?

Wanneer de chaos tijdens het creatiemoment als een puzzel in elkaar valt en alles klopt.

Wat inspireert je niet?

Te lang in mijn comfortzone zijn. Ik moet die af en toe doorbreken, om bij te leren en andere werelden te ontdekken.

Ik zou ook zeggen: donkere dagen als het regent buiten, maar dan kruip ik in boeken en dat inspireert ook. Ik denk dat alles inspireert, het is maar hoe je naar de dingen kijkt.

Waar ben je trots op?

Dat ik de keuze maakte om dicht bij mezelf te blijven en fotografie te studeren. Dat is soms een uitdaging omdat ik ook vaak in commissie werk, maar ik probeer altijd mijn eigen weg te vinden.

Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?

De beste ontmoetingen gebeuren onverwachts, dus daar denk ik niet vaak over na. Moest hij nog geleefd hebben, dan zou ik graag een atelierbezoek gedaan hebben bij Cy Twombly en praten over het belang van de onaanzienlijke dingen. Of een espresso met Wolfgang Tillmans drinken om tot de essentie van fotografie komen. En eerlijk: met Britney Spears zou ik ook wel eens een latte willen drinken.

Qua samenwerken zou ik graag met een muzikant werken om mijn beelden te associeren met soundscapes. Dat was begin vorig jaar een project in maak, maar door de covid werd dat afgebroken. Wie weet neem ik dit binnenkort weer op.

Lievelingsmateriaal?

Is het vreemd dat ik dat niet heb? Alhoewel, ik kan veel genot halen uit papiersoorten. Vorige week heb ik bijvoorbeeld voor een project teksten geprint op oud roze papier. Tijdens reizen koop ik soms oud papier, dat verkleurd kan zijn door te veel zonlicht. Ik schrijf ook nog altijd op oude notitieboekjes van mijn grootvader die jaren geleden overleed. Het printen van foto’s vraagt ook altijd veel onderzoek en experimenteren met papiersoorten.

Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?

Soms voel ik me een verhalenverteller. Dat had misschien ook in een andere medium gekund, maar ik voel dat fotografie mijn taal is. Ik ervaar ook veel schoonheid in bloemen. Ik volgde twee jaar geleden een floristenopleiding en had toen een stuk grond waar ik bloemen kweekte. Misschien had ik dus bloemenmeisje kunnen zijn.

Schilders bewonder ik ook. Ik vraag me af hoe de tactiliteit met verf aanvoelt. Wat ik anders had gedaan, is een nogal hypothetische vraag met oneindig veel antwoorden, maar uiteindelijk dans je door het leven en ontplooit alles zich zoals het hoort te zijn.

Wanneer was je grootste twijfelmoment?

In een nihilistische bui kan ik wel eens denken: waar ben ik mee bezig?, maar dat is meer over het leven in het algemeen. Het medium fotografie blijft altijd naar me terugkomen, dus daar heb ik geen twijfel over. Ik moet wel zeggen dat de lockdown me heeft uitgedaagd. Ik was in Senegal aan een boek aan het werken en dat werd afgebroken. Daarna zat ik even in een nihilistische bui (lacht), maar ik voel nieuwe projecten borrelen en weet dat ik binnenkort weer in een flow terechtkom.

Wie is jouw grootste steunpilaar?

Op dit moment zijn dat mijn vrienden. Ik kies bewust met wie ik me omring, omdat ze je mee vormen als persoon. Ik ben dankbaar dat ik gezegend ben met een warm nest. Ik kan ook veel energie halen uit de schoonheid van het leven en dat kan ik ook alleen. Zo van die “dit is waarom je leeft”-momenten. Die momenten duren niet lang, en moet je omarmen.

Lievelingsbeeld?

Een foto van Osma Harvilahti die al drie jaar mijn bureaubladachtergrond is. Ooit ga ik hiervan een print kopen als cadeau aan mezelf. Het is een beeld dat hij maakte tijdens een reis in Ethiopië. Hij omschrijft in een interview hoe hij steden in kleuren ziet en dat herken ik heel erg. Hoe hij rondwandelt met zijn camera, in een eigen wereld belandt en alles als poëzie ervaart, is wat mij als fotografe ook drijft.

Wat is je mooiste zin?

“Ik leef als de as die van plaats naar plaats waait door de wind, en waar ik opgloei verandert iedereen die ik ontmoet in een leraar.”

– Wayan Sadra

Ik hoorde deze zin onlangs op Klara toen ik ’s avonds in mijn atelier aan het werk was en vond hem toepasselijk voor mijn werk én leven.

Wat wil je nog graag doen?

Nog zo veel! Een mensenleven is te kort. Als kind dacht ik soms al: hoe kan ik ooit alle plekjes van de wereld zien? Ik heb zin om nog veel te reizen, te ontdekken en te ontmoeten. Het eerstvolgende dat ik doe is even naar de alpen trekken, waar de natuur me altijd veel energie geeft. Van daaruit laat ik nieuwe ideeën en projecten rijpen die ik hopelijk binnenkort in gang kan zetten.

Waar werk je?

Ik heb mijn atelier thuis in Antwerpen. Soms overweeg ik om samen met andere fotografen een atelier te huren, maar de plek die ik nu heb, is helemaal van mezelf. Ik kan in alle rust werken, dat is een groot voordeel dat ik niet wil opgeven.

Meer zien van Eva?

Website 

Instagram