Jaan maakt objecten in klei en schildert. Ze probeert beiden te combineren. Momenteel zijn haar onderwerpen vooral dieren en landschappen.
geboortejaar: 1981
geboorteplaats: Ukkel
woonplaats: Sint-Gillis
bezig sinds 2020
Waar is het allemaal begonnen?
Toen we in 2020 thuis zaten door Covid, heeft mijn huisgenoot een blok klei besteld. Hij werkte toen heel hard en ik zat thuis zonder werk. Mijn handen wisten direct wat ze moesten doen en ik wist onmiddellijk dat dit iets was dat ik nooit meer ging loslaten. Ik heb toen het geluk gehad dat ik direct een atelier met oven ter beschikking had bij vrienden waar ik toen – en nu nog soms – mee samenwerkte. Ik had dus onmiddellijk de mogelijkheid om op mijn eigen tempo veel dingen uit te proberen.
Wat is het slechtste advies dat je al hebt gekregen?
“Daar ga je nooit geld mee verdienen.”
Misschien wordt het nooit mijn enige inkomstenbron, maar dat maakt op zich niet uit. Dingen die je alleen voor het geld doet, daar word je denk ik niet gelukkig van. Ik ben alleszins heel blij dat ik er een groot deel van mijn tijd aan kan spenderen.
Mooiste moment tijdens het creatieproces?
Het moment dat je voelt dat je op een goed spoor zit. Losse dingen komen samen en krijgen betekenis. Dat en het moment dat ik de kiln open. Het ziet er toch altijd een beetje anders uit dan verwacht en de anticipatie is altijd heel groot.
Wat inspireert je niet?
Oei, dat vind ik moeilijk. Administratie. (lacht)
Ik vind overal en in alles inspiratie. Iets dat ik zie vanuit het raam van de tram of in een boek, een gebouw of een kindertekening. Foute kitsch of vergane glorie vind ik ook fantastisch, als je er maar op de juiste manier naar kijkt.
Ah nu ik erover nadenk, die nieuwe cleane zielloze honderd-in-een-dozijn interieurs die je vaak in airbnb-flats ziet vind ik enorm triest …
Waar ben je trots op?
Mijn laatste expo. Het was de eerste keer dat ik het solo deed en alles zelf organiseerde.
Er was veel volk op de vernissage, de sfeer zat super goed en alles zag eruit hoe ik het wou. De weg ernaartoe was niet gemakkelijk dus dat maakte dat ik er nog meer van genoot.
Wie zou je graag ontmoeten of met wie zou je graag samenwerken?
Andrea Arnold. Iemand die zo’n fragiele en menselijke verhalen kan maken van schrijnende situaties kan niet anders dan een interessante en fijne mens zijn. De beelden van haar films zijn altijd zo mooi en breekbaar, ze heeft dus waarschijnlijk ook wel een goeie cameraman. (lacht)
In een vorig leven David Bowie, Maya Angelou, Brâncuși en zoveel meer.
Lievelingsmateriaal?
Momenteel klei maar dat kan binnenkort iets anders zijn.
Er is iets magisch aan werken met aarde. Mensen hebben het altijd al gedaan, het is zo basic en zo complex tegelijkertijd en er zijn gigantisch veel mogelijkheden.
Wat had je gedaan als je dit niet had gedaan?
Hiervoor werkte ik als decoratrice voor filmsets, dus dat misschien. Ik doe het soms nog maar niet meer zo vaak. Het valt ook niet gemakkelijk te combineren met mijn driejarige dochter, dus misschien ook niet … Bloemen verkopen op de markt heb ik een paar jaar geleden ook even gedaan.
Ik geloof dat als je in het leven vertrouwt, je dan bent waar je moet zijn. Dat wil niet zeggen dat dat de makkelijkste plek is of binnen tien jaar geen compleet andere. En ik ben me er ook wel van bewust dat dat gemakkelijk gezegd is door iemand die op een goeie plek geboren is.
Wanneer was je grootste twijfelmoment?
Tgoh die komen en die gaan. Ik denk dat ik de dag dat ik niet meer twijfel, misschien iets anders moet gaan doen. Er zit een soort van drijfveer in twijfel die maakt dat je de dingen altijd nog wil verbeteren. En daarmee bedoel ik niet op zoek gaan naar perfectie, want dat vind ik eerder een dooddoener. Twijfel houdt je ook modest en dat maakt dan weer dat je openstaat voor van alles.
Ik ben momenteel dieren aan het maken. Elke dag vraag ik mij af wat ik daar nu eigenlijk mee wil doen, maar het is wat er op dit moment uit mij komt, dus ik probeer daar op te vertrouwen.
Wie is jouw grootste steunpilaar?
Ik heb de chance er een paar te hebben, afhankelijk van het moment en op welk vlak. Maar creatief is dat denk ik een hele goeie vriend die mij goed kent, die weet wat ik inspirerend vind en op wiens advies ik vertrouw. Hij heeft ook zo een zot en interessant brein.
Lievelingsbeeld?
Tja moeilijk … Dat zijn er heel veel.
Er is een schilderijtje dat ik van mijn opa maakte nadat hij gestorven was dat mij nauw aan het hart ligt. Het staat bij mijn oma op de kast en het was op dat moment een soort troost om hem te schilderen.
Wat is je mooiste zin?
Ik heb ooit superlang gezocht naar een hele lange, lyrische zin in ‘100 jaar eenzaamheid’, die eindigde op “gehaktballen”. Ik heb er zooo hard om moeten lachen en toen een vriend vroeg om hem voor zijn dertigste verjaardag een brief te schrijven, wou ik die zin erin steken. Ik heb ze nooit gevonden en heb hem dan maar een exemplaar van het boek gestuurd. (lacht)
Ik vind een mooiste zin kiezen heel moeilijk. Ik kan heel erg geraakt worden door een zin maar ik schrijf ze nooit op.
Ik zit vaak zo in een boek dat ik geen notities kan nemen. Toen ik ‘Just Kids’ van Patti Smith las, wou ik vaak iets opschrijven. Ik heb dat ook vaak bij de magisch-realistische schrijvers van Latijns-Amerika.
Wat wil je nog graag doen?
Houtbewerking, glasblazen, steenkappen …
Op vlak van keramiek wil ik graag een opleiding volgen in het maken van glazuur waarvan de ‘matière première’ uit de natuur komt.
Waar werk je?
Ik heb een klein atelier aan de decorstock van vrienden. Heel toevallig stond daar een oven en kon ik daar een ruimte hebben, dus ik heb veel chance gehad.
Het is niet groot en een beetje ver van huis maar ik voel me er thuis. Het is er gezellig en er zijn altijd mensen die ik graag zie.
makers over hun passie. 